şapkanın içeri girerken kafada unutulmaya çok müsait olması

var böyle bir şey. bak meselâ dışarıdasın, geziyorsun öyle orası senin burası benim, hava da sıcak olduğu için güneşten korunmak isteyip kafana şapka takmışsın. burası normal. sonra kapalı bir mekâna giriyorsun, belli ki bir işin var orada. bir süre geçiyor ve elin gayri ihtiyari bir şekilde kafana değecekken bir bakıyorsun ki kafanda bir fazlalık var. bu fazlalık tam olarak senin şapkan.

evet, şapkanı çıkarmayı unutmuşsun içeri girerken. şapkan vücudunun bir parçası, adeta yaşamsal faaliyetlerine son sürat destek olan bir organın olmuş. hayır kimse de uyarmıyor "beyefendi/hanımefendi şapkanızı çıkarmayı unuttunuz" diye. onlar da kabullenmiş bu şapkanın kafayla özdeşleşmişliğini. sanki normali buymuş gibi.

mont, ceket gibi soğuktan koruyucu giysilerde hiç olmuyor bu. sıcak olduğunu anlıyorsun ve derhâl çıkarıyorsun. unutmuyorsun hiç. fakat bu şapka futbolcu (bkz: serdar aziz)'in (bkz: fenerbahçe)'de unutulmuşluğu gibi unutuluyor hep kafada. yeri hiç orası değil aslında. vedalaşmalı. vedalaşıp başka denizlere yelken açmalı. ama olmuyor işte, olamıyor.