uy havar

bir (bkz: ahmed arif) şiiridir.

yangınlar,
kahpe fakları,
korku çığları
ve irin selleri, aç yırtıcılar,
suyu zehir bıçaklar ortasındasın.
bir cana, bir başa kalmışsın vay vay!
pusatsız, duldasız, üryan
bir cana bir de başa
seher vakti leylim - leylim
cellat nişangahlar aynasındasın.
oy sevmişem ben seni...

üsküdardan bu yan lo kimin yurdu!
he canım...
çiçekdağı kıtlık, kıran,
gül açmaz, çağla dökmez.
vurur alnım şakına
vurur çakmaktaşı kayalarıyla
küfrünü, medetsiz, munzur.
şahmurat suyu kan akar
ve ben şairim.

namus işçisiyim yani
yürek işçisi.
korkusuz, pazarlıksız, kül elenmemiş,
ne salkım bir bakış
resmin çekeyim,
ne kınsız bir rüzgar
mısra dökeyim.
oy sevmişem ben seni...

ve sen daha demincek,
yıllar da geçse demincek,
bıçkılanmış dal gibi ayrı düştüğüm,
ömrümün sebebi, ustam, sevgilim,
yaran derine gitmiş,
fitil tutmaz, bilirim.
ama hesap dağlarladır,
umut, dağlarla.

düşün, uzay çağında bir ayağımız,
ham çarık, kıl çorapta olsa da biri
düşün, olasılık, atom fiziği
ve bizi biz eden amansız sevda,
atıp bir kıyıya iki zamanı
yarının çocukları, gülleri için,
koymuş postasını,
görmüş restini.
he canım,
sen getir üstünü.

uy havar!
muhammed, isa aşkına,
yattığın ranza aşkına,
deeey, dağları un eder ferhadın gürzü!
benim de boş yanım hançer yalımı
ve zulamda kan - ter içinde asi,
he desem, koparacak dizginlerini
yediveren gül kardeşi bir arzu
oy sevmişem ben seni...

uy havar!

ahmed abim yazmış, ahmet abim okumuş.
gel de çık içinden, gel de okuma, gel de dinleme?
elimde değil, kaçışlarımın, susuşlarımın tam ortası bu şiir, bu şarkı!
namus işçisi şairin bize, bana yadigârı.
yaram fitil tutmayalı epey oldu, yaram daha da iflah olmaz bilirim, ama napak be ahmed abi? muhammed isa aşkına, uy havar!!!

uy havar!
biz hala bulamadık o sorunun cevabını ahmed abi, harbiden "üsküdar'dan o yana kimin yurdu?"
senin değil, benim değil, kimin?
kim bize layık görmedi o kıraç toprakları, kim size uymaz dedi o kurak sevdaları?

benim öyle rahmetle, ışıklar içinde uyumalarla hiç işim olmadı ahmed abi, bilemiyorum o yolları ben, ben selam eder, severim, bi onu bilirim bir de çiğ içtiğim sütün yettiği kadar kadir kıymet bilmeyi kendimce.

buralardasın, biliyorum, her okumamda, her dinlememde uy havar diyorsam, fazla uzağımda değilsin.
iyi ki!

leyla ablama çok selam, ellerinizden öperim.

sevmişem ben sizi!

allahım yarabbim anlamında bıkkınlık halinde doğu kültürünün kalıplaşmış duygu sözcüğü.

az önce içimden öyle bir çıktı ki bu nida, sebep olan duysa buza keserdi.

oysa asıl sebep bendim, bunu hiç anlatamadım ona, olmamam gereken bir yolun ortasında hiç bakmamam gereken bir yere bakan bendim, kendim ettim kendim buldumun yanında onu da yaktım.
sonrası..

uy havar....