uykuya dalamamak

fiziksel olarak yorgun olunsa da beyin doluysa uyunamaz. gün boyu susan düşünceler sessizlikte konuşmaya başlar. sorun hallolmadan uyku gelmez.

nefesin kesilir dalamazsın, biri kolunu çekiyor gibi olur dalamazsın, kulağına bir ses gelir sıçrar yine dalamazsın. dalamadıkça düşünür düşündükçe uykudan uzaklaşırsın. sonra bir bakmışsın gün aydınlanırken yanan gözlerle ve uyuşmuş bir zihinle pencereyi izliyorsun.

anksiyete krizleriniz varsa eğer sabaha kadar uyuyamazsınız.

tam uykuya dalacakken yine aklıma geliyorsun ve yine ama yine aklımdan çıkmıyorsun.. mutlu musun?

tam dalacakken ev ahalisinden birinin kapıyı sertçe kapatması da bir sebebidir.

ya derttendir ya sevinçten.

özellikle stresli olunduğunda gerçekleşen bir durumdur. öyle ki kalp atışlarınızı bile sayarsınız.

okan bayülgenin "zaga" döneminden beri kafamı yastığa koyar koymaz uyumayı unuttum.

zaga biter show tv'de kırmızı noktalı seriler başlardı. sonra cine 5 girdi aramıza daha daha sonra tele on.

ya gerçekten büyüdüm yada psikolojik olarak bakıyorum olaya.

hiç kafamı yastığa koyat koymaz uyuyan biri olamadım. vücudum direkt uyumaya hazır olduğu halde beynim tam tersi durumda olur genelde. on sene önce olup bitmiş olayı düşünüp uykusuz kaldığım da olur, daha olmamış hatta olma ihtimali bile olmayan bir şeyi takıp kendimi stresten uyutmadığım da.

alkolik olmakla eşleşir.

kayıp ruhlar kendilerini hayattan koparan şeyi kafaya takarlar uykuya dalamazlar, kaybolan ruhumu arıyorum

3-4 senedir aşırı yorgun olmadığım her gün yaşadığım durum. video veya dizi izlemeden asla dalamıyor ve saatlerimi yatakta dönerek geçiriyorum. bazen biraz e-kitap okuyup hiçbir şey izlemeden uykum gelince telefonu bıraktığım ve daldığım oluyor ama genelde kitap sarıyor ve sabaha kadar devam ediyorum. bir ara barış özcan videolarını izliyordum, podcast tarzı kayıtlar yardımcı olabiliyor. ya da sevilen diziler, avrupa yakası izleyerek uyuduğum çok oldu.
son bir haftadır yatağa girmeden son gücüme kadar the good place izliyor ve yatınca emrah ablak'ın gece yayın tekrarlarını dinleyerek uyuyorum. normalde video izlediğim, dinlediğim halde 1-2 saat uyuyamadığım olurken emrah abinin 25 dakikalık videosuyla 2 gün uyuyakaldım.* sadece gece yayını olmasından kaynaklı ses çok düşük, hoparlör sesi yetmediği için sabah boynuma dolanan bir kulaklıkla noluyoruz diyerek uyanıyorum.
kendimde gördüğüm kadarıyla yatağa son evrede girip direkt ilgi alanıma göre kayıt açmam inanılmaz etkiliyor. bir de yorulmak önemli diyenlere alakası yok diyordum ama baya varmış, önceden yorulmuyormuşum. zihin beden yadsınamaz kadar yorulunca bir şekilde susmak zorunda kalıyor. yorun kendinizi.*

hayatımda rahat hissettiğim tek zaman uyku dönemi. sağ olsun anksiyete bırakmıyor.

gündüzleri değil geceleri yapacak bir şeyler bulan kişilerin çektiği sıkıntı, alışkanlığın sonucu.

2-3 gündür muzdarip olduğum konudur. hasta olmak beni gerçekten üzüyor.

kendisine kafa göz dalma istediği uyandırır

yani 6 saat debelendigim oluyor. telefonsuz.

evet başlığı buldum geldim.
şimdi bu basit gibi görünen ama ciddi bir şekilde uyku kalitemi etkileyen durum için doktora mı gitsem, kendimi dikine mi kessem kararsızım.
sorunlar sorun üstüne bindikçe benim beyin işlevlerinde aksamalar oldu. bir süredir olay benden bağımsız. beynim bazen kendisini korumaya alıp kapatıyor, bazen elektrik sayacı gibi fır fır dönüyor, bazen akıyor. evet akıyor hissediyorum.
bu yüzden uyku konusunda da beynim artık kendisini yönetiyor. benden müdahale kabul etmiyor. uykuya dalmak için mutlaka ama mutlaka imkansız mutlu hayaller kurmam gerekiyor. yani istediğim hayali de kuramıyorum. illa ki musmutlu olmam lazım. çok yorucu be. bazen canım istemiyor, bazen düşünmeden uyumak istiyorum ama namümkün.

sanırım beynim gün içindeki olumsuz yorgunluğu atmak için kendisi bu yolu seçti. ben de uymak zorundayım. o ne derse o.

kötü hissettiğimizde ya da geç kalktığımızda yaşanan durumdur.

(bkz: insomnia)