verilen parayı harcamayan cocuk

bitmesinden korkuyordur, yazık

çocukken herhangi bir şeye ihtiyacım olduğunda annemin istediğim parayı veremediği ya da vermek için bir süre beklettiği çok oluyordu o yüzden ben de verilen her harçlığı kenara koyar ihtiyacım olduğunda kullanırdım.

ahahah benim bu. küçükken bayram harçlıkları veya babamın annemin abur cubur vs almam için verdikleri paraları hep biriktirir hiçbir şey almazdım. durumumuz kötü olduğu için değil ama ya kötü bir şey olursa, tek başıma kalırsam veya deprem, savaş vs gibi zor zamanlar yaşanırsa düşüncesiyle kenarda para biriktirirdim. kısacası savunmasız kalmamak için ve kötü bir şey olur da annemler zorlanırsa onlara ben de yardım edeyim diye. sonra 5-6 sene baktım ne deprem var ne savaş harcadım ben de xd

parasının ve ailesinin verebileceği paranın kısıtlı olduğunun farkında olan çocuktur.*

bizim lokuma benzer marşmelov adı verilen tatlı ile yapılan deneyi aklıma getiren çocuktur.

deneyi özet olarak anlatırsam ana sınıfı çocuklarına öğretmeni diyor ki sana şimdi bir lokum vereceğim. şimdi gidiyorum ve 15 dakika sonra geri geleceğim. eğer lokumu yememiş olursan 1 lokum daha vereceğim.

çocuklardan bazıları başlıktaki çocuk gibi ikinci lokuma kadar bekleyip ilk lokumu biriktirmiş. bazısı da yemiş. videoları var çok şekerler. yalayan mı ararsın kenarından kenarından ısıran mı ararsın.

gelecekte ortaya çıkacak fayda için bugün beklemeyi başarabilenler hayatta daha başarılı oluyor.

başarı da göreceli elbette ama istediklerine ulaşmak için (bu kilo vermek de olabilir uzaya gitmek de) gereken irade önemli.