köylü çocuk vs şehirli çocuk

eskiden daha fazla olmakla beraber aralarından birçok yönden farkların bulunduğu çocuklardır.
bana göre şehirli çocuk bir sıfır önde başlar hayata. hayat ona çok daha fazla zengin deneyimler sunar. bu ilgi alanlarına, kelime dağarcığına ve düzgün bir çevrede yaşıyorsa davranış kalıplarına olumlu bir biçimde yansır. köylü çocuğun dünyası ise yaşadığı köyün büyüklüğü ve imkânlarıyla sınırlıdır. şehirli bir çocukla karşılaştığı zaman onun gözlerindeki imrenme ve merak duygusunu okuyabilirsiniz. şehirli çocuğun giyimi farklıdır, çoğu zaman temizdir, konuşması farklıdır. evet doğallık, samimiyet vs diyebilirsiniz. fakat bunların bir çocuk için hiçbir önemi yoktur.

köylü çocuk şehirli çocuk gibi konuşmak ister, kendi köy kelimelerinden utanır. üniversiteye kadar köylü olduğumu söyleyemezdim, çok güzel konuşmaya özen gösterirdim. benimle yeni tanışan insan, trabzonlu olduğumu duyunca konuşmamın güzelliğine şaşar. o güzel konuşma, aslında köylü ezikliğinden gelen bir çaba. zamanla şehirli olmanın kıt kültürlü, köylü olmanın zengin kültürlü olduğunu anlayan çoğu köylü çocuk, bundan istifade etmeye, bunun keyfini sürmeye başlar.

gelecek kaygısı yönünden köylü çocuğunun bir iki adım önde olduğu durumdur.
köylü çocuk isterse ve çalışırsa iyi bir üniversite okuyabilir fakat aksi durumda köyünde çiftçilik ve hayvancılık ile hayatını idame ettirebilme şansına sahiptir.
şehirli çocukların ise okumaktan başka şansı yoktur çünkü elinde ikinci bir ihtimal bulunmuyordur. nitekim şehirli çocukların maddi imkanları da büyük ölçüde kısıtlı olabilir. bir köyde hayvancılıkla geçecek bir ömür, bir fabrikada modern kölelik ile geçecek bir ömürden çok daha iyidir.
köylü çocukların artıları çoğu zaman şehirli çocuklardan fazladır.
köyde uyuşturucu illetine düşme ihtimali neredeyse yoktur, alkol gibi ürünler kolayca ulaşalımadığından küçük yaşta kullanımı yine neredeyse imkansızdır.
köylü çocuk bir çok zenginin para akıttığı doğal ürünlere kendi eliyle ulaşabilmektedir.
köylü çocuk, küçük köyünde özgürdür fakat şehirli çocuk ve özellikle ailesi çocuğunun evin dışında olduğu her saniye tetikte olmak zorundadır maalesef.
köylü çocuğun bir ömür boyu belki haberdar bile olamayacağı kadar art niyetli ve kötü insanı, şehirli çocuk ergenlik dönemine kadar tanır.

şehirli çocuk hayatın herşeyini görür trendleri takip eder, köylü çocuk daha saf daha doğaldır daha iyi beslenir. toplum içinde şehirli çocuk fırlamadır çok konuşur köylü çocuk daha sakindir.

köy çocuğu en az şehir çocuğu kadar kurnaz, şanslı doğar, hatta köylü çocuk daha şanslı.
gelelim saf olayına yok kardeşim şehirde doğan çocuk daha saf yetişir, köy çocuğu sigaraya, içkiye ve ot dediğimiz sigaraya daha kolay ulaşır.
kısacası şehir çocuğu daha ezik büyür, keşke herşey temiz, düzgün giyim ve konuşma ile bitse.
cinsellik köylerde daha çok her ortamda yapılıyor, ve çocuklar buna şahit oluyor, bakın esra erol'a müge anlı ya, ne demek istediğimi anlarsınız.

ikisi de farklı farklı imkanlara sahip olan çocuklardır ama sonuçta çocuk çocuktur. ha tabii ki gelişimleri, bilgi alma kaynakları, eğitim imkanları vs. oldukça farklıdır.

tabii ki çocuğun geleceğini maalesef büyük oranda ailesi belirler. eğer idealist bir ailenin çocuğu ise o çocuklar her türlü kendini geliştirir. eğer ki geri kafalı bir ailede büyüyorsa o çocuk maalesef (en azından belli bir yaşa kadar) kendini geliştiremez çünkü aile buna engel olur.

dediğim gibi iş ailede bitiyor sayın yazarlar, en azından belli bir yaşa kadar.

köylü çocuğu olmayı isterdim, bir köylünün şehirli çocuğu olmaktansa. her şey o kadar karışıyor ki önünü alamıyorsun. böyle bir buhran, böyle bir kültür çatışması olamaz. kısaca köylü milletin efendisidir.

bana buruk ama özlenen çocukluğumu hatırlattı bu karşılaştırma. köyden göç edip 5 bin nüfuslu bir beldeye gelmiştik. ilkokul ve lisesi vardı sağlık ocağı ve belediyesi vardı bu yüzden bizi köylü kendilerini de şehirli olarak görürlerdi. okulda köyden gelen çocuklar ayrı bir grup oranın yerlileri ayrı bir gruptu. birbirimizi kollardık. şehirli çocuklar hep bizim giyimimizle konuşmamızla dalga geçerlerdi. bir gün şehirli çocuklardan biri öğretmene benim kafamda bit olduğunu söyleyerek şikayet etti. öğretmen o kadar sinirlendi ki beni çağırıp sandalyesine oturtup saçımda bit aradı bulamadı ve bunu söyleyen çocuğa çıkıştı. bu hikayedeki ayrıntılar hala kafamda adeta tükenmez kalemle yazılmış gibi hiç silinmeden duruyorlar. öğretmenimin verdiği ödev için beldenin nüfusunu araştırıp öğrenmiştim hala unutmuyorum. o gün belki de kafamda gerçekten de bit vardı hatırlamıyorum ama o öğretmenimi hep beni savunduğu haliyle hatırlıyorum.

çocuk çocuktur ayrıştırmak bence hoş değil tabikide ikisninde iyi yönleri de kötü yönleri de var

köylü çocuk acımasız olur. serçe'yi sapanla vurur, kurbağaya taş atar, yeri gelir örümceğin kafasını gövdesinden ayırır ve başsız hareket eden garibi izler. bir eksiği olan arkadaşına hemen bir lakap takar (babasından almıştır bu özelliği)
şehirli çocuk ciyak ciyak ağlayarak elde eder çoğu şeyi, işine gelen şeyi hemen anlar, elinde elektronik eşya eksik olmaz, okulda yaramazlıkları ile övünür.

çiftlikte büyüyen hayvanlar ile yabanda büyüyen hayvanlar gibidirler.

köylü çocuk başıboştur, kardeşlerinin elinden ekmek çalar, kirli ortamda büyür, cahildir.
şehirli çocuk muhallebi çocuğudur, sonra okur, eğer okuduğu ile bir yere gelebilirse, köylüyü kendine uşak yapar. gelemezse, çomarın kemiği olur.

köylü çocuk takla attırır.

köydeki aşırı göç sonrası genç kalan birkaç ailenin çocukları bu hususta ızdırap çeken güruhun başında geliyor.
şehirden köye gidersin ve akranı olan seninle iletişime geçmek için artı çaba gösterirler ve senden o ilgiyi bulamadığında üzülürler.

uzaylı çocuk.
reptiliandan yana hakkımı kullanıyorum. zira insanlardan bi b*k görmedim.
hayrı falan hak getire zaten.

köyde yaşarken şehirli çocuklar çok hokkabaz gelirdi bana sağ gösterip sol vuracak cinsten yani ama şehirde yaşadıktan sonra tersi bir durumun farklı bir haline şahit oldum. yani insanlar her şekilde aynı sadece onu uygulama şekilleri yaşadığı çevre ile alakalı farklı gözükür. hırsız olan her türlü hırsızdır katil olan her türlü katil aksine içinde iyilik olansa her türlü o iyiliği beslemenin yolunu bulur.

bir ayağı şehirde , bir ayağı köyde olan çocuk iyidir.