volta atmak

bir o yana, bir bu yana gidip gelmek. cezaevi raconudur.

metro beklerken yaptığımdır ama genelde en baş vagona bindiğim için biraz ileride yakalanınca hızlı adımlarla geri dönmek hoş olmuyor.

otobüs, metro, izban, vapur, herhangi bir arkadaş beklerken, telefonla konuşurken dışardayken evin önüne gelip bir türlü muhabbet bitmediyse, sabit kalamadığımdan sabit kalmayı sevmediğimden istemsiz yaptığımdır.

mesaj yazarken sabit kalabiliyorum sadece ayakta olduğum sürece.

italyancadan dilimize geçmiş sözcük; "dolaşma, gidip gelme", " bir aşağı bir yukarı gidip gelme", "dönüş, dönemeç, dirsek".
latincede;
voluta, "dönme, dolanma",
voluāre, "etrafında döndürmek, yuvarlamak"
volūtus, "yuvarlamak, etrafında döndürmek".

gustave doré, 1872’de bir gravür yapmış, londra'daki new gate hapishanesi'nin avlusunda volta atan mahkumları resmetmişti.
vincent van gogh, honoré daumier ve jean-françois millet'den başka gustave doré'nin de birçok resminin etüdünü/yorum kopyasını yapmış, kendi diliyle yorumlamıştı. “tutuklular çemberi/prisoners exercising" resminde, gustave doré'nin gravürünü, 1890'da, saint-remy'de bir sığınma evinde tutulurken, intihar etmeden kısa bir süre önce kendine özgü üslupla yorumlamış, belki de öldüğü yaşı imleyen 37 mahkumu kendini onlardan ayırarak ve daha sıkışık bir avluda resmetmişti.

daha ötesi; 1971 yılında çektiği “otomatik portakal/ın a clockwork orange" filminde stanley kubrick'in , doré ve van gogh'a bir "saygı" göndermesi vardı.

- gustav doré

- van gogh

- stanley kubrick