volvo lastiği değiştiremeyen hanımkız

bir vakitler hayatımı alt üst etmek üzere olan kızdır.

evet, ben de bir zamanlar dogma idealler peşinde salak salak koşan bir üniversiteli iken ebeveynlerimin pek seveceğini düşündüğüm çıtı pıtı tikilerden pelinsu ile aşk deryalarında yüzmüş, masal gibi bir düğün ile yuva kurma planları yapar olmuştum.

ta ki bir sabah bu benim tikilerden pelinsu yatağımdan kalkıp beybi ben sınava yetişeceğim diye volvomu ödünç alıp evden fırladıktan bir süre sonra lastiği patlattım böhüüü diye ağlayarak beni sıcacık yatağımdan kaldırana kadar. elbet stepne var fakat bu kabiliyetsiz iki eliyle bir lastiği indiremez vaziyette.

olay şu ki; sabah trafiğine girmekten nefret ederim, hele ki uyandığım evde mis gibi bir krep kokusu bırakıp kapıdan dışarı adım attı isem. harcadığım o boş beleş iki saat, beni bekleyen ömrün kısa bir fragmanı gibiydi, başıma gelecekleri fark ettim, gözüm açıldı.

o günden beridir tikilerden pelinsu ile tasmacı kezbanları hiç sevmem.

sevgililige giris ve yerlestirme sinavinda araba lastigi degistirmenin uygulamali olarak yaptirilmasi ile cozulebilecek bir problem yuzunden bosu bosuna cemkirilen hanim kizimiz. mufredat harici sorun cikartip sonra yargiliyorsunuz, fevkalade ayip.