yabancı müzik dinlemek

kulağımdan yakalayıp beni çeken her türlü ecnebi müziği dinlerim. dilinden çok tınısı ve ritmi önemli.

herkesin herşeyin birbirine yabancı olduğu şu dünyada yabancı müzik dinlemek çok doğaldır..

zevk meselesi bende türkçe müzik dinleyemeyenlerdenim.

bilmediğin ve anlamadığın bir dil ise kafa ağrıtan eylemdir.

müziği sözleri için dinleyenlerin yaptığı bir ayrımdır. oysaki müzik müziktir, yerlisi yabancısı olmaz. şarkıda güzel bir gitar tınısı, piyano tınısı varsa sözlerinin hangi dilde olduğunun önemi yoktur.

her zaman yabancı şarkı dinleyen biri olarak söylüyorum ki bir elitlik göstergesi değildir.
bazıları türkçe şarkı dinlemiyorum diye övünüyorlar da.

her tür müzik dinlerim. hoşuma gitsin yeter belli bir kriterim yok. özellikle yanımda biri varsa daha çok dinlerim çünkü birinin dinlediğim şarkıda aaa burda ne diyor gibi bahsetmesinden hoşlanmam. şöyle bir spotify listem var beklerim. buradan

hawli falan olunmuyor. keyfim neyi isterse onu dinlerim sana mı sorucam madıfakı

müziğe yabancı demek bir çeşit ırkçılıktır. müziğin bir dili varsa bu evrenseldir. sözlerin farklı dillerde yazılıyor olması müziği yabancılaştırmaz. anlayacağınız dile çevirdiğinizde sözleri en beğendiğiniz tarzın sizi rahatlattığını anlayacaksınız. bir notanın insanda uyandırdığı his ayrıştırılamaz.

çomarca bir tanımlama. mesela avusturya vatandaşı bir gurbetçi için mozart yabancı müzik mi yerli müzik mi?

çocukluğumdan bugüne kadar hala dinlediğim müziktir.

ancak bu tarihi eserdeki ingilizceyi anlayabiliyorum ben. yazanın eline sağlık. antibiyotiğimi onun şerefine kaldırıyorum.

sözleri hoşuma giden slowları dinlerim hep.
özellikle;

music have no nation/nationality, take note man

burya bir klişe bırakıyorum.
(bkz: müzik evrenseldir) (bkz: alizade hariç)

birisi iron maiden gibi bir türk grubu gösterene kadar devam edilecek olan şeydir. ayrıca müziğin milliyeti mi olur lan?

üsttekilerin de dediği gibi, elitlik ve hava atma aracı asla değildir. olmamalı da zaten.

24 yaşındayım, neredeyse 5 yaşımdan beri plak haricinde müziğe dair her şeyi görmüş ve deneyim etmiş biriyim. misal 6 yaşında dayımın yabancı müzik cd'lerini sabah akşam dinlerdim. ya da annemin yabancı teyp kasetlerini... hatta o kasetlerle kule bile yapmışlığım vardır. ve hatta hayatımın belli dönemlerinde ürettiğim anlar bile vardır. yabancı müzik dinleme yatkınlığım çocukluktan gelmektedir. bu eylemleri yaparken de gösteriş yapma ihtiyacı hiç hissetmedim. çünkü gerçekten şarkının dili, dini, ırkı farketmeksizin, dinlemekten aşırı zevk alıyordum. hakiki şekilde zevk aldığım bir şeyi de asla hava atma malzemesi olarak kullanmam.

bugüne geldiğimizde ise durum halâ aynı. türkçe hariç sadece yabancı şarkılar dinlemekteyim. arabam yok, dolayısıyla gümbür gümbür yabancı müzik çalamam. keza hoparlörden müzik dinlemeyi de pek sevmem, çünkü şarkıyı tam olarak algılayamayabiliyorum. kulaklığım var. o da diğerlerine aksi olarak sanki vücudumdan bir parça gibi bir şey oldu. yani elitlikten ve hava atmaktam bağımsız, yabancı şarkı dinlemekten inanılmaz keyif almaktayım. müzik gibi kusursuz bir sanatın da, "yabancı müzik" olarak kutuplara ayrılmasını da hiç hoş karşılamam.

nedendir bilinmez, türkçe şarkılara yatkınlığım neredeyse sıfır. anladığım için mi? diye sorsak, eh müzikte sözlerin bir anlama gelmediği prensibine sahip biri olarak, bu da mantıksız geliyor. ki zaten dinlediğim yabancı şarkıları çoğunlukla anlamam bile. ama buna rağmen, türkçe şarkının yapamadığı o devasa şeyi yabancı şarkılar yapıyor, "ruhu doyuruyor*.

pek tarzım değildir. ritmi güzel olanı dinlerim lakin türkçe şarkı tercihimdir.

üzgünüm adamlar bu işte iyiler
çünkü yıllarca sazın içinde şeytan var dediler
haram dediler
ama yabancı durmadı
geliştirdi müziğini
üzgünüm dünyaya 1 kere geliyorum
en iyileri tatmam gerek.