yağmurlu havada bisiklet sürmek

pencereden az ötedeki denize ve gökyüzüne bakıp yağmur sesini dinlerken elimdeki fincandan bir yudum aldığım acı kahvemi masanın üzerine koydum ve derhal kulaklığı takıp bisikletle yollara koyuldum.
iki yanı ağaçlı sokaklardan geçerken ciğerlerime yağmur ve toprak kokusu doldurdum.
her damlada ıslandıkça hayatın dokunaklı ve sevinçli yanını düşündüm. şu anı yaşadığım için, için için şükürle doldum.
başımı göğe kaldırdım, hayranlıkla yağmuru izledim.
o an hayalini kurduğum düşler tüm benliğimi ele geçirmiş gibiydi.
mutluluk uzakta değildi, kulağımı kabatttım sıra killing me softly'deydi, roberta flack tabii.
şahane bir denk geliş oldu çünkü büyüleyici bir andı.
pişmanlıklarıma, keşkelerime, kırgınlıklarıma ve kızgınlıklarıma, uçarı tüm hayallerime, yüzüme vuran rüzgarla ve tüm iyimserliğimle hayatın beni incittiği yerlere bencilce bir haz ve mutluluk duydum.
pedalı her çevirişimde huzurla doldu taştı içim, kusurlara ve ayıplara başka gözle baktım.
gökyüzünün yaşları gibi; bereketli, heybetli ve affedici.

yaşamak ne güzeldi.

çok severim
bir kere yere kapaklanmıştım
üstüm başım hep çamur olmuştu
çamurla eve giremem diye de
yağmurun beni temizlemesini beklemiştim *

kesin hastalanırım diye düşünmekten kafamda bile tam olarak canlandıramadım.

arka çamurluğu yoksa ensenizden götünüze kadar çamur olursunuz.
bir arkadaşın başına gelmiş

yürüyen adamdan daha fazla ıslanır.
yağmurda koşanını yürüyenden daha fazla ıslanması