yalnız ölmeyi düşünmek

şu an içinde bulunduğum ruh hali. sanırım sonunda başıma gelecek olan şey bu. nasılsa kimsenin karşılıksız sevgisini filan hak edemeyeceğim. biraz daha yaşar geberip giderim s***iğimin dünyasından.

bazı azizler görmüş ve söylemişler zaten. niçin kulak asmayız romalılar? sorarım sizlere.

kimi zaman çok mantıklı ve olması muhtemel gelir yanlız ölmek. zerre korkutmaz aksine ömrüm için seçtiğim yol veya bir hedef gibi net bi karardır bu benim için. ama geçenlerde bi arkadaşım dedi şu hayattaki en korkunç şey yanlız ölmek galiba diye. ilk defa bu konuya farklı baktım. gözümde büyüdü git gide. harbiden de korkunç bi şey lan galiba yalnız ölmek.

bugün düşündüğümdür. yalnız kalacaksın, yalnız öleceksin kardeşş. yapayalnız…*

yalnız ölmeyi değil de. yalnız, ölmeyi düşünüyorum. her gün yatağa o kafamı koyduğumda 1dk bile kafam boş olduğunda ilk aklıma gelen şey ölüm oluyor. tamam ölümü unutmamak, insanın kendine hatırlatması olabilecek bir şey ama. ne zaman gece yatakta kendimle baş başa olursam düşündüğüm bu oluyor ve acaba her şeyi boşuna mı yapıyorum zaten öleceğim diye aptalca düşünceler oluşup mental açıdan kendimi düşürüyorum. durduramıyorum bu kafayı.