yalnızlığın insana yaptırdıkları

"kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum."

(bkz: yaşama uğraşı)
(bkz: cesare pavese)

neler yaptırmaz ki, neler öğretmez ki, neleri kabul etmek zorunda bırakmaz ki ?
önce sessizlik ile tanıştırır, alışırsın sessizliğe. ses duyduğunda artık olağan üstü bir durum olduğunu düşünürsün.
ardından duvarlarla tanıştırır. anlatacak, içini dökecek kimse olmayınca duvarlar dinler sanki seni, sanki duvarlar anlar seni, bunların olmadığını bile bile usanıp bıkmadan duvarlarla konuşursun.
en büyük dostun geceler olur. kimsesizlik ve yalnızlık gece olunca adeta bir tokat gibi yüzünde patlar, gündüz dışarıda, etrafta gördüklerin yok olmuştur gece olunca. gece ve sen baş başa kalmışsındır.
ve gözyaşları. bir silen yoktur, gören yoktur, duyan yoktur. gözyaşları yüzden süzüldükçe sadece yakıcı hissi hissedersin. yoktur teselli edecek, yoktur '' yanındayım, hadi sil '' diyecek.
yalnızlık insana '' senin hayatın diğerlerinden ağır '' öğütünü verir. istesen de istemesen de dinlemek zorunda olan bir öğüt...

sözlükte yazar olmak .

geçen sabah çamaşır teline günaydın demişliğim var.

not: henüz cevap vermedi. verirse kötü.

evlenmek.

tanım girmek bunlardan biridir.

tencereden yemek yemek.

yemeksepetinde muhtarlık.

0-0 bitmiş lecce cagliari maçını banttan izlettirir.