yalnızlığın insana yaptırdıkları

"kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum."

(bkz: yaşama uğraşı)
(bkz: cesare pavese)

neler yaptırmaz ki, neler öğretmez ki, neleri kabul etmek zorunda bırakmaz ki ?
önce sessizlik ile tanıştırır, alışırsın sessizliğe. ses duyduğunda artık olağan üstü bir durum olduğunu düşünürsün.
ardından duvarlarla tanıştırır. anlatacak, içini dökecek kimse olmayınca duvarlar dinler sanki seni, sanki duvarlar anlar seni, bunların olmadığını bile bile usanıp bıkmadan duvarlarla konuşursun.
en büyük dostun geceler olur. kimsesizlik ve yalnızlık gece olunca adeta bir tokat gibi yüzünde patlar, gündüz dışarıda, etrafta gördüklerin yok olmuştur gece olunca. gece ve sen baş başa kalmışsındır.
ve gözyaşları. bir silen yoktur, gören yoktur, duyan yoktur. gözyaşları yüzden süzüldükçe sadece yakıcı hissi hissedersin. yoktur teselli edecek, yoktur '' yanındayım, hadi sil '' diyecek.
yalnızlık insana '' senin hayatın diğerlerinden ağır '' öğütünü verir. istesen de istemesen de dinlemek zorunda olan bir öğüt...

sözlükte yazar olmak .

geçen sabah çamaşır teline günaydın demişliğim var.

not: henüz cevap vermedi. verirse kötü.

evlenmek.

tanım girmek bunlardan biridir.

tencereden yemek yemek.

yemeksepetinde muhtarlık.

0-0 bitmiş lecce cagliari maçını banttan izlettirir.

kendi kendine konuşmak.. kendi kendine olay yaratmak.. kendi kendine date yapmak,. kendi kendine..
kendi kendine..

aklıma memo tembelçizer tişörtü geldi. yalnızlığın son noktası o tişörtte yazan olabilir.

35 bin entry girmek. evet.

kendi kendime konuşmayı geceli çok oldu. kendi kendime dans ediyorum. türlü türlü spor yapıyorum. fitness,*cardio, hatta evde kendi kendime karete kataları çiziyorum. eğer kitap okumasaydim kendi kendime konuşurken gerçekten delirirdim. zibilyon tane tarih kanalının içeriğini bitirdim. radyo tiyatrosu ve kitap kanalının içeriğini yutup bitirdim. podcast bağımlısı oldum.* son dokuz senedir tam manasıyla yalnızım.
ve dokuz sene tahmin ettiğinizden çok daha uzun bir süre.

dün çiçek sepetinden kendime kalpli el ısıtıcısı aldım. sosyal medyada bir gönderi görmüştüm kızın sevgilisi tek kullanımlık sanıp bir kutu alıyordu. bizde ne kutusu bir tane alan olmadığı için kendimiz alıyoruz işte.garip bir şekilde kalpli olduğu için sevinçli hissediyorum. kendinize küçük romantik jestler yapın kfldld

temsili değil.

kafamda iki farklı görüş belirleyip onları zihnimde ölümüne kapıştırıyorum.

yalnız kalamıyoruz ki hayaletler hep etrafımızda

yazsak roman olur.