yalnızlık bir ilaç mıdır yoksa hastalığın ta kendisi midir sorunsalı

yalnızlık bir hastalıktır, insan beyni kendinden sakladığı gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalıp, adeta sonu olmayan bir çukura atlar. insanın varoluşundan gelen bir koruma, başka birine sığınma merakı toplumdada belirgin şekilde görünür. inanma eğiliminin bir ayağıda yalnız kalmamaktır, nede olsa bir yaratıcının varlığına inanmak yalnız kalmamak üzerine olmuştur. bu durumda yalnız kalmamak için inanan insana, yalnızlık nasıl bir ilaç olabilir.

yalnızlık bir ilaçtır, insanı bilinçsiz kendini bilmez hem cinslerinden soyutlayıp, kendi dünyasında başarılara imza atmasına olanak tanır. bu soyutlama öyle bir soyutlamadır ki, ilk bakışta zararlı gibi görünsede insanın en büyük başarı kaynağı olabilir. tarihte bir çok kez görülmüştür başarılı şairlerin en iyi şiirlerini yazdıkları süreyi kendi evlerinde, toplumdan soyutlanmış şekilde yazıldığı. peki ya bu başarılı olmak için gerekli midir ? hangi durumda gereklidir ?

insan ne zaman toplum yapısının değişikliği ile kendi hedeflerinin aynı doğrultuda ilerlemediğini farkettiğinde bunu yapabilir, yapmalıdır. genel olarak insan sisteme, diğer insanlara, kurallara, aşağılık ikiyüzlülüğe, ahlaksızlığa, sistemdeki mantıksızlığa, gelip geçici sistemlere ve değerlere ne kadar sıkı bağlanıldığına; maddi, manevi, milli, dini, inanç ve sistemlerimize saldırıya maruz kaldığında kendini toplumdan soyutlamalıdır.

ve evet yalnızlık bir ilaçtır.

-espinyel...

zakkum’un zakkum olduğu zamanlardan hipokondriyak parçasının içerisinde geçen soru.

imza atmış bir de altına. zakkum şarkısı.

yalnızlık kendi kendine ilaç olabilecek bir hastalıktır desek yanlış olmaz.

yalnızlık bir ilaçtır. ve fazlası her ilaç gibi intihardır.

istediğiniz yalnızlıksa neden ilaç olmasın? lakin istemediğiniz bir şeye sahipseniz elbette hastalıktır.

hiçbir madde zehir değildir, onu zehir yapan dozudur şeklinde bir söylem vardır. bu da ona benziyor. yalnızlıkta da önemli olan dengedir.

yanlızlık ; kafa dinlemektir,kendini dinlemektir ve huzurdur.tabi herşeyin olduğu gibi fazlası zarardır.insan kendine ara ara mola verebilmelidir.

ilaçtır ilaç:

özlemler şehridir. özlem de dahil çoğu şeyin çekirdeğine kadar inilir. arzu ve isteklerin, birlikteliklerin, ilişkilerin, sohbetin, varlığın, yokluğun vb. değeri ve anlamı üzerinde durursunuz.
kendinize giden yolları bulmak için yeri geldiğinde kaybolmanız gerekebilir.

sonrası allah kerim.

duruma göre değişir

nasıl ki bir ilacın fayda etmesi için onu avuç avuç içmiyoruz; doktorun tavsiye ettiği dozda içince şifa buluyoruz. aynı şekilde yalnızlık da dozunda olduğunda ilaçtır çünkü, insan sosyal bir varlıktır ve fazla yalnızlık, insanı hasta eder. kendini başkalarından izole etmeye çalışmak, depresyonun en belirgin semptomlarından biridir.

insanlardan hayatlarındaki en mutlu anları anlatmaları istendiğinde, yalnız kaldıkları anları değil de hep başka insanlarla geçirdikleri güzel zamanları anlatırlar. kafa dengi insanlarla geçirilen zamanlar, şifadır. bu konuda çok sayıda bilimsel araştırma da var.* o yüzden de yalnızlık güzellemesi yapamayacağım gençler, üzgünüm.*

yalnızlık bir çift büyük meme gibidir. görenler estetik bulur ama sahibi için ağır bir yüktür...

anlamlı...

tercih edilen her şeyde olduğu gibi yalnızlıkta tercihi ise ilaçtır. bazı insanlar, insansız daha mutludur bunu izahat etmek zor gibi birilerine ama öyle. ha tercih değilde mecburiyet ve terk ediliş ise o hastalığa dönüşür bak. yalnızlık ile düzgün bir ilişkim var, herkes beni terk etse de o beni terk etmeyecek, bunun bilincindeyim. insanlara bağlanamıyorum ama yalnızlık öyle mi?