yalnızlık bir lüks müdür sorusu

tercih ise lüks, mecburiyetten ise, değildir.. bana kalırsa.

terihi lüks, aksi değildir.
tecrübe ile sabittir.

değildir cevabı olan.

bazen çok pis vuruyor çünkü, altında kaldığın bir duyguya dönüşüyor.

“gökyüzü bazen ciğerime doluyor.”

üniversitede ilk senemde yurtta tek kişilik odada kalıyordum. o sıralarda da burnum kanıyordu bazı bazı.

neyse işte, bir gün böyle oturmuş ders çalışırken aniden burnumdan masaya doğru kan fışkırdı. tutuyorum burnumu ama ne mümkün, o kadar hızlı kanıyor ki elimden taşıyor, üstüm başım yerler her yere damlatıyorum. o sırada karşı odanın kapısı açıktı ama kimse oralı olmadı bakmasına rağmen. zor bela banyoya ulaştım, peçeteyle sıkıca tamponladım. işte sonra etrafı temizledim, tek tek kan izlerini sildim.

o gün, yalnız olmanın seçilebilirlik edebiyatıyla övülecek yahut lüks addedilecek bir yanı olmadığını fiziksel boyutuyla hissettim. bir tane insan evladı da olsa etrafta olmalı, bu sevgisel değil sadece, destekle ilgili bir şey.

mazi canımı sıktı şu an yazarken.
aman.