yandaş muhalif medya

yandaş medyayı merkeze koyan, o ne yazsa onun yazdığının tersini yazan medya.
haliyle, verdiği haberler yandaş medyanın verdiği haberler kadar doğrudur ya da değildir.

hiç bir tarafa yandaş olmayan medyalar, elinde avucunda ne varsa yazar, ama toplum nezdinde okunurluk anlamında karşılık bulamaz. çünkü sivri değilsen, çarpıtamıyorsan objektif olabiliyorsan değersizsin.

basın en etkili siyasi propaganga aracıdır. basının ilk amacı budur zaten. sonradan kendini kül olmaya kültürel olmaya evirip okur sayısını artırmaya çalışmıştır.

basın ve vatandaş mesafesine hiç girmiyorum.

üstteki tanımdan neden hiçbir şey anlamıyorum dediğim başlıktır. öncelikle medyanın kendisi genel bir tanımdır, yani çoğul içeriklidir, medyalar diye bir şey yoktur. öte yandan, gelinen noktada yandaş ya da muhalif olmak için çığırtkanlık ya da şakşakçılık yapmaya bile artık gerek yok.
ülkedeki absürt her gelişmeyi yorumsuz salt haber yapıp yapmamak bile bu yandaş veya muhalif tanımı için yeterlidir.
(bkz: timur soykan)

medya yandaş ya da muhalif olmaz. habercisi, yorumcusu, kullanıcısı olur. medya; iletilmek istenen bilgiyi geniş kitlelere ulaştırma aracıdır sadece. bu bilgiyi hazırlanış şekli ya da yukarıdaki yazarın da bahsettiği gibi hazırlanıp hazırlanmaması toplum nezdinde o yayıncı kuruluşun/kişinin yanlı davrandığı algısına sebep olur. gündeme almak istedikleri haberlere göre tarafsız olsalar dahi taraflı algılanabilirler. örneğin; siyasi liderlerden birinin gezisini bir kanal haber yaparken diğeri yapmayabilir. sırf bu bile kanalların yandaş ya da muhalif olarak algılanmasına neden olabilir. bunun nedeni biraz da ülkedeki siyasi kutuplaşmadır. neyin haber olduğu neyin olmadığı tartışma konusuyken sırf bu sebeple bir tarafa mensup ilan edilmek açıkçası benim canımı çok sıkardı.

"bir köpeğin insanı ısırması haber değildir. bir insan köpeği ısırırsa haber olur" bunun en güzel örneklerini nedense her zaman show tv veriyor.