yanlış zamanda tanışılan doğru insan

“yanlış zamanda tanıştık. en azından kendime sürekli söylediğim bu. belki bundan bir yıl sonra, uzak bir şehirdeki bir kahve dükkanında buluşuruz ve tekrar deneyebiliriz.”
(eternal sunshine of the spotless mind)

bu olmasın diye ilişkiye hazır olmasam da uğraştım. ama yanlış zamanda doğru insan da olsa olmuyor. doğru zamanda yanlış insan çok güzel oluyor ama bak. onda bir sıkıntı yok.

doğru zaman geldiğinde hissedilen o ince sızı size kimi hatırlatıyorsa o doğru kişidir.

çok kullanılan klasikleşmiş hatta belki de klişeleşmiş bir söz olmakla beraber ben anlayamıyorum bu durumu. doğru insan söz konusuysa eğer gerçekten, zamanın yanlışlığına inanmıyorum sanırım ben. eğer karşındakini doğru insan olarak görüyorsan zamanın bir hükmü kalır mı? zamanın şartlarını o insana uydurabilirsin hatta bunu o insanla beraber yapabilirsiniz. yok o insan şu an ki sen için uygun değilse o zaman zaten o insan senin için doğru insan değil demektir.

ben yanlış zamana inanmıyorum.
doğru insan vardır ve bu insana zaman fark etmez.

haa dersen ki aşk acımı çivi metoduyla sökerim. nema problema.

ama zamanı ....lamanıza göz yumamam ı ıhhh.

yanlış soruya verilen doğru cevap gibi, geçerliliği olmayan.

vasfı yoktur kişinin. mükemmel de olsa fayda etmez. belki bunalım belki bir çöküş belki bir ihanetin orta yerinde dalan bu kişi için üzgünüm. herkesin hayatında biraz vardır böyle yanlış zamanların doğru insanları, belki arkadaş, belki bir sevgili belki de yıllar ardından ortaya çıkan aile fertleri.

bu bir murphy kanunudur.

istesen de bi şeyleri yaşayamadığın konuşamadığın kaybetmek istemediğin ama kaybetmeye mecbur kalacağın insandır.

aklıma feridun düzağaç'ın 'alev alev' şarkısını getirdi.
"birbirimize birkaç aşk kadar geç kalmış olmasaydık
hep yanlış gidenlerin ardından yorulmasaydık. "

çaredizliklerin en güzeli. yıllarca birini ara sonra bul ama fark etme. daha o sana gelmeden mektuplar yaz. hele yapılan şeylerden sonra kurtaracak gücün kalmayınca ne zor oluyor.

şu hayatın öğrettiği garip şeylerden biri de bu: "sen ne yaparsan yap, ben yine bildiğimi okuyacağım ve bunu sana yaşatacağım..!" dedi bana hayat... bu anları yaşandığında sırf vicdanın rahat olması için yani "ben herşeyi denedim, benden bu kadar" denildiği noktada bir hafifleme var... yine herşey olacağına varıyor, ee o zaman: ya yaşa ve gör, yada koşarak uzaklaş...

bunun ne olduğunu, üniversite son sınıfta deneyimlemiştim.

okulu bitirmek için uğraşıyorken, bir yandan da babamın hastalığı yüzünden çok zor zamanlar geçirmekteydim. geceleri düşünmekten uyuyamadığım, bu nedenle odaklanma problemleri yaşadığım ve psikolojik destek almak zorunda kaldığım bir dönemden geçiyordum. hayat çok zordu, hayatımın en önemli insanı, ciğerimin günleri sayılıydı ve ben bu işin gerçekliğinden dolayı kafayı yemek üzereydim. bir yandan da mühendislik dersleri, projeleri derken ruhum kapana kısılmıştı.

tam bu dönemde, ortak arkadaşlar vasıtasıyla bir ortamda bir kızla tanıştım. teferruatını geçelim, kızla başbaşa buluştuk ve tam beş saatin nasıl geçtiğini anlamadığımız bir buluşma geçirdik. o kadar güzel gülüyordu ki onu güldürmek için tüm esprileri müthiş manevralarla arka arkaya diziyordum. en son ayrılırken, elimi uzattığımda sarılmıştı ve ilerleyen süreçte de sevgili olma yolunda ilerliyorduk, mesajlaşmaktan bile müthiş zevk alıyordum.

işte bu allahın belası dönem, yani yanlış zaman, bu kızı yuttu. her ilişkinin içinde olan basit trip atmalara daha en başından "s.ktir lan" dedim. yatmadan önce mutlaka iyi geceler dileyip öyle yatmam gerektiğini bilmiyordum, hoşuma gitmedi ama tepkim makul olabilirdi. o gülüşü bir daha görmek için bile makul davranabilirdim ama olmadı. bence doğru insandı, çok fazla güldürüyordu beni, yanındayken veya konuşurken hayat doluyordum. hep onun yanlış zamanda karşıma çıkan doğru insan olduğunu düşünmüşümdür. inşallah değilsindir.

(bkz: doğru insan yoktur yüksek libido vardır)

böyle bir durumda yine yanlış kişi olur.

fight club filminde "beni, hayatımın en tuhaf anında tanıdın" repliğini hatırlatan başlık.

son derece dramatik bir olgudur iki taraf açısından da. harika ve uzun vadeli bir ilişkinin iskalanmasi bir dramdir. keşke vakit bu vakit olsaydı. nerelerdeydin şimdiye dek sen ya.

doğru insan olduğu meçhuldür.

o zamanı doğrultmalısındır, yoksa hayatın boyunca pişmanlık başlığına tanım girer durursun.

hiçbir doğru yanlış zamanda kapıyı çalmaz. sadece içinde bulunduğumuz yanlış zamanı anlamlandırıp hafifletmek adına zihnimizin bize sunduğu bir yanılsamadır.