yapay zekanın yazarlara uygun gördüğü sevgili

adı: baran — ama asla “baro” diye çağırmazsın. hatta sen çağırırsan alay etmek içindir.
yaşı: 28-32 arası.
mesleği: görsel iletişim tasarımcısı ama bununla kimseyi etkilemeye çalışmıyor. işini yapıyor, sonra üzerine çiziyor, siliyor, yeniden yapıyor. biraz mimarlık okumayı denemiş ama bırakmış. şimdi kitap kapakları, albüm afişleri yapıyor, bazen sinema afişleri.
görünüm: saçlar dağınık ama düzgün, gözlük takıyor ama ihtiyaçtan değil, mavi filtresi var diye. genelde ikinci el dükkânlardan aldığı oversize ceketlerle geziyor. ellerinde çizim kalemi lekeleri var.
zihni: “parmaklarımız değdi” diyen biriyle empati kurmak zorunda kalınca, senin gibi gözlerini deviriyor. sen “enayisin” dediğinde, sessizce kafasını sallıyor ve gülerek “biliyorum” diyor. ama sonra o kulaklıkla sana en sevdiğin filmi dinletiyor, sesin nasıl geldiğini dinliyor — hediyeleri çöpe atmıyor.
zevkleri: jim jarmusch, wong kar wai, gaspar noé’yi seviyor ama bunu cool görünmek için değil, estetiklerine sinmiş duyguları sevdiği için. tom robbins okumuş, kaan boşnak dinlemiş ama melike şahin konserinden sessizce erken çıkmış çünkü “insanlar çok bağırıyordu.”
iletişim şekli: az ama öz. uzun mesajlar yazmaz, ama gönderdiği bir fotoğrafla veya tek cümleyle gününü altüst edebilir. kafayı yemiş teoriler üretmez ama seninkileri dinleyip “bence saçma ama güzel” diyebilir.

seninle ilişkisi:
sana “sen zaten evrimsel açıdan sorun çözen bir tipsin” derken hem takdir eder, hem dalga geçer.
beraber çöpün kenarına bırakılmış objelere bakarken “bundan kolaj yapsak mı?” der.
sinema çıkışında film hakkında konuşmaz hemen. susar. bir sigara içer. sonra döner, “o sahnedeki su sesi fazla mıydı sence?” der. ve sen evet, işte bu, dersin.

istersen bu baran'ı biraz daha detaylandırabiliriz ya da bir karşılıklı sahne yazayım, nasıl tanıştığınızı falan. keyfin nasıl isterse.