yapılan her şeyi anlamlandırmaya çalışmak

düşünmeden, illaki bir temele oturtmadan bir aksiyon alınamayacağı konusunda ısrarcı olma hadisesidir.

"kadın makyaj yaptı; niye yaptı. foto attı, niye attı. adam güldü, niye güldü. kesin bir şey var."

olağan akışta her şey mantığa oturmak zorunda değil, her şey bir mesaj ihtiva etmek zorunda değil, paranoyaklığın lüzumu yok.

bu durumu aşmak zaman zaman zor olabiliyor ama çizgiyi çektiğin vakit de senden huzurlusu yok; denemesi bedava.

anlamsızlığın da aslında kendi çapında bir anlamı olabileceğini hatırlatan başlık.

zulüm, gece zihninle başlasın kavgalar, başlasın pişmanlıklar... öyle her şey anlamlandırılmaz

bunun müptelası olmak her şeyi manasız kılıyor ve çok asabınız bozuluyor. o yüzden uzak durunuz ve ateşle yaklaşmayınız.

sonu illaki olayı kişiselleştirmeye gidecektir.

hayatı zehir eder çünkü karşı taraf da ne yaptığının bilincinde değildir çoğu zaman.

"bana bunu dedi"deki bu, karşı tarafın düşünmeden ortaya döktüğü bir söylem olabilir. sonuç? karşı tarafın üzerinde düşünmediği şeyi siz düşünürsünüz.

insanlar çoğunlukla içgüdüleriyle yaşıyor arkadaşlar, sinsi sinsi oyun kuranımız az, oyun kuranlarımızın da oyun kurdukları zamanlar içgüdüleriyle yaşadıkları zamana göre az.

kendinizi boşa yormayın.

salinger usta'nın da dediği gibi: "yani bir kez olsun her şeyi öldüresiye çözümlemeye çalışmayalım mümkünse, özellikle de beni."

(bkz: franny and zooey)

bizim lanetimiz de bu. üzülme.