yaratıcı tarafından zorbalandığını hissetmek

bu ara sanırım hislerimi açıklayabilen tek şey bu. şayet bir yaratıcı varsa zorbalığına uğradığımı düşünüyorum. bir insanın işlerinin bu kadar ters gitmesi, kötü gitmesi, hep zorluğa düşmesi normal midir? ne zaman işler yoluna giriyor desem hep tepetaklak oluyor hayatım. uzun süredir bu durum böyle. diyorum ki bu sefer tamam. her şey güzel, her şey yerinde, her şey tıkırında. yok yani. ne yaptım da bunları yaşıyorum diye sorguluyorum. ne yapıyorum da başıma bunlar geliyor?

(bkz: zorbalanmaz taranır)

(bkz: benzer işler)