yas sonrası hissedilenler

duygusal bir ilişkininin bitimi de aslında birçok yönüyle birini ölüm nedeniyle kaybetmeye benzer. 5 aşamalı bu yas sürecinde genellikle reddetme, kızgınlık, pazarlık, depresyon ve kabullenme gibi evrelerden geçmekteyiz. bu evreleri yaşarken hassas ve kırılgan hissederiz. sosyal destek mekanizmaları bu yüzden bir çok yönüyle önem kazanmaktadır. ölüm veya ayrılık ile sonuçlanan durum kişinin kabul aşamasına gelene kadar zorlu bir süreci yaşamasına zemin hazırlamaktadır. güçlüsün, üstesinden gelirsin daha kötüsünü yaşayanlar var gibi ifadeler kişinin yas sürecine yardımcı olmamakla birlikte duygularının daha da şiddetlenmesine yol açabilmektedir. bu süreçlerden geçerken insan sadece anlaşılmak istiyor galiba. acısını yaşamasına olanak verilmesine ve yaşadığı duruma saygı duyulmasına. bu yüzden kimsenin acısını, yasını, kaybını küçümsemeyelim.
hangisi daha ağır gelir insana bir cevabı yok sanırım. iki durumda da atlatmak kolay olmuyor.

ölüm kayıpların en somut ve en acı olanı olsa da. ölüme karşı verdiğimiz tepkilerimizde farkında olmaksızın, geçmişimizdeki yarım kalmış, dayatılmış ya da aceleye gelmiş ayrılıklarımızın bilinçaltımızdaki kalıntılarını da bir arada yaşarız.

yas sürecinin sonucu veya amacı, kaybedilen kişiyi unutmak değildir. evet özleyerek ama bu özlemi yaşama entegre ederek yaşamak belki de süreci biraz da olsa hafifleten.
duygularımızı kontrol altına almaya çalışmamamız gerekir bu kaybı kabullenmeyi de zorlaştırır. ağlayın, sevdiğiniz ve geride bırakmak zorunda olduğunuz, kaybettiğiniz insanların gidişinden dolayı hissettiğiniz acıyı, öfkeyi, kırgınlığı dışa dökmeye çalışın. yaşanılan kayıptan dolayı güçsüz hissedebiliyoruz. güçsüzlüğümüzü, üzüntümüzü göstermekten kaçınmayalım.