yasağın kalkmasına rağmen hafta sonu evde olanlar

benim de dahil olduğum insanların oluşturduğu gruptur. herkesin sebebi farklıdır. kimisi evde mutludur, kimisinin arkadaşı yoktur, kimisi depresyondadır kimisi ise pandemiden kendini korumaya çalışıyordur vs vs.
1 haziranda kısıtlamaların kaldırılmasında salmıştım kendimi dışarıya. şimdi çıkasım yok. sebebini ben de bilmiyorum.

ben de evde kalmayı tercih ettim çünkü herkes dışarıda. bu saatten sonra herkes kendini korusun aşamasındayız, asıl bugünden sonra daha dikkat etmek lazım

hava bozuk hava,

(bkz: ankara'ya yağmur yağacak)

dün hava çok güzeldi çıktık, bugün istanbul zannedersin londra.

bugün film-oyun günü daha hoş duruyor.

istanbul özelinde doğru yapmış insandır. sabah 10 da kahvaltı yapalım diye çıktık. 6 saattir dışarıdayız. rahat 4 saati trafikte geçti.

o kadar alışmışım ki evde olmaya, markette falan bile sıkıntı geliyor. covid gecirip bazı kalıcı hasarlar kalan arkadaş tayfasını da görünce, evim, kedim, internetim iyiyiz böyle diyorum. evet sosyalleşmeyi özledik, mekanlarda rakı-balık burnumda tütüyor ama mayıstan önce ı ıhh gerek yok

evimden çıkıp başka bir eve giderek dolaylı yoldan gerçekleştirdiğim eylem.

benimdir o, neden çıkmadığıma gelince; dün dışarı çıktığımda insanların baya bir rehavete kapılmış olduğunu gördüm, kafelerde gençler oturuyor, maskeler, mesafeler unutulmuş. bu kapanmanın ardından zaten gelen serbestlik yasaklardan bunalmış insanların haleti ruhiyeleri dikkate alındığında insanlarda gerekli/gereksiz dışarı çıkma/sosyalleşme isteği yaratacaktır, biraz psikoloji bilgisi olan herkes bunu tahmin edebilir. kişisel düşüncem; gelen bahar ayı, güzel havalar ve yasakların gevşemesi bir arada düşünüldüğünde, vaka sayısında tekrar bir yükseliş kaçınılmaz. tek teselli belli bir grubun aşılanmış olması. çıkmamamın diğer bir neden ise, kapalı havalarda zaten pek dışarı çıkasım gelmez ve bununla birlikte tabii ki zamanın trafikte geçecek olacak olması gerçeği.