yaşam ödül müdür ceza mıdır sorunsalı

yaşama göre değişse de, cezadır.

duruma göre değişir.

bence ödüldür buna dostayevski nin şu sözünden yola çıkarak cevap vereceğim
her mutsuzluğun ötesinde yine yaşam bekler; ama insana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak. yoksa hangi balık boğmuş kendini, hangi serçe atlamış damdan.
[[/alıntı]].

eğer yaşamasını bilirsek yaşam bize ödül gibidir diğer türlü ceza olur elbette ama neden kendimizi dünyanın şu güzelliklerinden mahrum edip zindana çeviririz ki hayatlarımızı ?

yaşamayı bilmek bence her adımda öğrenmektir. her yeni bir günde başka şeyler öğrenmek insana heyecan katar ve yaşama sevinci. gezip görmekte yaşamı yaşanır hale getiren ögelerden biri.

illaki bazılarınız ceza diyecektir buna ama ceza olan yaşam değil yaşanılan anılar ve insanlar .

tek tavsiyem bu insanlardan uzak durup beyninizin alzheimer moduna geçmesini önermek olur ondan sonrası kaliteli yaşam! geçmişe takılmadan geleceği kucaklayabilirsiniz.

onu ölüm doşeğindekine sormak lazım.

allah bizi sevse orta doğu'ya yollamazdı arkaşlar.

hani cehennemde yakmasına gerek yokt arık. zaten cehennem kadar bok bir coğrafyada yaşioz. tşk allam.

şartlara , ülkeye , şahsa göre değişir ama türkiye'de bu şartlar altında yaşamak..

cezanın ödüllendirilmesidir.

hem ödül hem cezadır. insan tüm duyguları taşır. olaylara da istediği kadar istediği şekilde tepki verir ve nasıl anlarsa ona göre. bazılarının ödülü bazılarının cezasıdır. tabi bunun tam tersi de mümkün.

uzun ve surundurucu bir yasam ceza, kisa ve oz bir yasam oduldur.

dini açıdan sınavdır, hayatı sevenler için ödül, hayattan nefret edenler için ceza, ateistler için ise yaşam döngüsüdür.

nerede doğduğunuzla doğru orantılı olarak değişen durumdur.

hem ödül, hem cezadır. mühim olan ödüllü kısımların tadını çıkarıp, cezalı kısımları derinleştirmemektir.

onu bilmiyorum ama bildiğim şu ki bazılarının yaşamı bazılarına cezadır.

aynı şartlar altında dahi olsa kimine ödüldür kimine ceza. insanların hayata bakışı bu farkı getirir. ve bu da bence yaşamın en trajik güzelliğidir.

hayatı doyasıya yaşamak diye hepimizde var olan bir istek var özünde yaşam bu yönüyle ödül oluyor ancak hayat bize ondan istediklerimizi vermeyince çektirdiği ceza oluyor. sanırım hepimiz asla ulaşamayacağımız bir ödül peşinde koşarken cezasını çekiyoruz.

yaşama nasıl baktığımıza göre değişir bu durum. en ufak şeylerden mutlu olmayı, hayattan tat almayı biliyorsak muhteşem bir ödüldür. ama her şeye yakınıyor ve elimizde olanın kıymetini bilmiyorsak cezadır.

kişiye bağlıdır

küçük yüzdeli bir kesime ödül gibidir. onlar elde ettikleri maddi güçle ölümsüzlüğü bile isterler. ama kalanlarına bir lanettir. ancak öyle bir kör edici lanettir ki sefillik içindeki çoğunluk bile bu hastalıklı yaşama doğurarak sefaletlerini sürdürecek yeni köleleri dünyaya getirir ve bunu iyi bir şey sanırlar.

budizmde ödül, müslümanlıkta cezadır. nurilerle geçen koca bir ömür boyunca hurileri parmaklamanın hayalini kurarsınız. öte yandan budizmde insan olarak doğduğunuz için ödülünüzü almışsınızdır. kastta nerede bulunduğunuzla alakalı olarak memnuniyet dereceniz belirir.

bırakın efenim böyle yetişkin yetişkin manalar vermeye yaşama. ikisi de değildir. (bkz: zorunda mıyım)

yaşam, çocukların ona mana verdiği gibidir. en iyi manayı ona çocuklar verir.