yaşamayı sevenleri sevmeyenler örgütü

gizli bir örgüttür, kendileri dahil olmak üzere bu örgüte üye olduklarını bilmezler. herkesin mutsuz olması gerektiğine dair bir inanç taşırlar.
yaşamak dolu olan insanları küçümsemek ve yargılamak üyeliğin şiarıdır.
mutlu olan insanların hayattaki her şeylerinin yolunda gittiğini ve hiçbir problemleri olmadığını düşünürler. onların mutlu olması ve kendi mutsuzlukları hayatın adaletsiz olmasıyla ilişkilidir. başkasının yaşama sevinci kendi mutsuzluğunu körükler.

beni sevmeyenler toplanıp örgüt kurmuş, püüü reziller.

ne yapsak "hayatı bu kadar seviyor musun gerçekten?" diyerek hevesimizi, şevkimizi kıran bölücü bir örgüttür.

öncelikle parası yoktur
sonrasında her şey paramı ama canım der *

ben mutsuzsam herkes mutsuz olmalı düşüncesiyle hareket eden ve içten içe mutlu insanları çekemeyen topluluk. *

'hayatı gerçekten bu kadar seviyor musun ? ' sorusuna uzun uzun detaylı cevap verebilecek bir insanım. bize örgütlenenler neden örgütlendiniz ben sizi seviyordum *)

yaşamayı seven insanlar açıklayıcı olmak gerekirse çevresine daima pozitif enerji saçar. daima negatif veya düşük enerjiye sahip insanlar bu tarz insanlarla karşılaşınca bir "noluyoz ya" olurlar ve onların enerjisini kıskanırlar. aslında onlar da pozitif olmak istiyorlardır ama hayat herkese aynı imkanları sunmuyordur. bazen uzanıp almak lazım. bazen de uzanamayacak kadar uzak oluyor.

daha önce bu örgüte ait bir arkadaşa sahiptim. dürüstçe söyleyebilirim ki ben yaşamayı sevenler örgütündenim ve hayatımın en kötü yıllarıydı bu şahısla geçirdiklerim. günümüz koşullarında yaşam yeterince zorken gülmek için bahaneler buluyorum, arkadaş bir cümle ediyor hepsi yerle yeksân... tamam kardeşim, poliyanna olmayalım ama ufak zevklerimizin de aşağılanması görevini üstlenmeyin. bu tür insanlar ömrünüzden ömür çalar, uzak durmanızı tavsiye ederim.

kadrolu üyeleri olan, organize ve geniş bir örgüttür. her geçen gün üyeleri artmaktadır. eğitimleri heves kırmak, umut tüketmek, karşı tarafı polyanaci olarak tanımlamak şeklinde alınır. sahaya " senin kadar hayatı sevsek yeter di beaa' cümlesi ile giriş yapılır.

not:hayatı sevenleri sevelim, koruyalım...

bolca görürüz çevrede, sosyal paylaşım sitelerinde, sözlüklerde...
mutlu biri görmesin aman! aslında o kişilerin ne kadar mutsuz olduklarını da iliştirerek insanların mutluluğuna laf etmeden duramaz. inanmaz hiçbir şeye. kanıtlamak için de en uçlardan örnekler verir. halbuki kime ne! tamam onlar aslında mutsuz, her şey gösteriş, yalan. e sen? sen milletin açığını arayıp hıncını çıkarır gibi eleştirince makbul olan sen mi oluyorsun?
insanların mutluluğundan mutlu olamayanlardan, sevemeyenlerden, şükür duygusundan uzak olanlardan, kendi hayatını güzelleştirmek için çabalamayıp ona buna çemkirenlerden, hevesini kıranlardan, hep bir olumsuzluk arayanlardan, haset insandan uzak durun. onun sorunu başkalarıyla değil kendiyle. gül bahçesine koysan "diken battı" diye sızlanır.
mutlu bir aile içine doğmadım, zor bir çocukluk gönemi geçirdim. belli bir yaşa kadar hayatım zorluklarla, mücadeleyle geçti ama ben hiç küsmedim hayata, hep tutundum bi yerlerden çünkü içimde hep bi yaşama sevinci var, heves var.
kimseye ne kinim var ne intikam hırsım. kendi hayatıma yöneldim, kendi hayatımı güzelleştirmek için çabaladım. kişisine göre değil doğru olan o olduğu için iyi bir insan olmaya çalıştım ve zamanla da bu çabamın, bazen zorluklar yaşasam da, karşılığını gördüm. sanki bi el tam düşecekken tuttu hep beni, doğrulttu. bazen yaşadığım üzücü olaylar bana farklı kapılar açtı, şer gördüklerim hayıra çıktı.
kan bağım olanlar ne kadar canımı acıttıysa gönül bağı kurduklarım da o kadar hayatıma iyilik kattı, sevgi kattı. izin verdim sevilmeye, sevmeye. zorluklar beni daha sert bir insan yapmak yerine yumuşattı, empati duygumu arttırdı.
makbul insanım demek için yazmıyorum. hayat tecrübelerim. öğreniyorum, yaş aldıkça gelişiyorum, törpülüyorum kendimi. öğrenmek bir ömür. hayatın beni terbiye etmesine izin verdim.
hırslı değil hevesli bir insan olmak güzel.

bazılarının nedeni vardır imkanı yoktur. bazılarının ise imkanı vardır nedeni yoktur.
garip bir durumdur. bir çok sebepten sevilir yada sevilmez.
ve şuda vardır ki sevende sevmeyende suçlu değildir!
zira hayat, herkes için eşit şartlar sağlamaz.

yaşamayı sevmeyen biri olarak yaşamayı sevenler tarafından anlaşılmayı beklemiyorum zaten... psikolog haricinde çoğunluk da anlayamaz .
yaşamayı sevenler, hayatın kendi taraflarınca algıladıkları ve yaşadıkları sürprizlerini, mutluluklarını, sevinçlerini anlatmasınlar lütfen. çünkü herkes aynı hayatı yaşayamıyor, herkes eşit doğup büyümüyor, hayatın güzelliklerinden herkes faydalanamıyor.
mental açıdan bu kadar yorgunken hayatın neyine heyecanlanayım...

başkalarını gömmeye ciddi mesai ayıran grup.

bir şeylerden keyif alan, kaostan beslenmeyen, genel olarak neşeli takılan insanlara sürekli bir vıdı vıdı, bik bik... iç huzurunuz yok diye başkalarınınkini niye bozuyorsunuz yahu! gidin bi' tedavi olun gelin. bakarsınız sizi de severler.

yaşamı sevmeyenler veya yaşamayı sevenleri sevmeyenler, aslında kendi yaşamlarını sevmiyorlar. sevmeyebilirler ama bu seçimleri yaşamı etkilemez ki. kendi yaşamları da yaşamın sadece önemsiz bir parçası, yaşamın kendisi değil.
özetle dostlar, örgütlenmeniz boşuna ve anlamsız. amaçsız bir örgütlenme.. siz sevmeseniz de sevseniz de, gürül gürül akıyor yaşam dışarda.. siz yaşamda değilken de böyleydi.. sizden sonra da böyle olacak. kendi yaşamınız konusundaki düşünceniz sadece sizi ilgilendirir. ve sadece onun hakkında söz sahibi olabilirsiniz.. yaşamı sevenler ve yaşamları hakkında değil..
(şimdi ellerinizdeki yaşamları yavaşça yere bırakın ve teslim olun hayata.)