yaşayan yazarları okumamak

günümüzün işlerine, yazarlarına ilgi duymamak, anlattıklarından büyük kazanımlar elde edileceğine inanmamaktır. bugünü küçümsemektir..

aslında bu bir önyargıdır. günümüzü ve yakın dönemi eskinin yüksek cazibesi karşısında önemsiz saymaktır.
ne olmuşsa geçmişte olduğunu, büyük dehaların ve fikirlerin geçmişe ait olduğunu, bugünlerde söylenenlerin, yazılanların ve çizilenlerin ancak bir tekrar olabileceğini düşünmektir.
çoğu insan gibi ben de geçmişten hoşlanıyorum.

yaşayan hata yapabilir, ama öleni örnek alabilirsin, artık hata yapma ihtimali ortadan kalkmıştır. siz her ihtimale karşı, ikisini de okuyun.

ölünce kıymetli olduklarındandır.

niye ki dedirtmistir.

öyle olur genelde...
ölülerden sıra gelmez çünkü.
hep onlar manşette!

yıllardır bu şekilde süregelmiştir ve bunda medyanın rolü çok fazladır.
annenize, babanıza hatta anneannenize, dedenize kadar ulaşan bir gelişmedir "ölüm" olayı.
en hızla yayılan flaş gelişme, ölümdür!

sen halana gidip "hala, zülfü livaneli yeni kitap çıkarmış" der misin?
demezsin.
öldüğü zaman dersin ama.


sadece yazarlıkta da değil, sanatın hemen hemen her alanında.
nice sanatçılar var, 90 yaşlarına kadar yaşadıkları için, hayatları hiç saygı görmeden geçmiş gitmiş...
kimi var, 27 yaşında intihar etmiş ama halen daha dillerde, efsane haline gelmiş.

bu çağın yazarları yazdıkları ve yazacak olduklarıyla bize güçlü ve eskilerden daha önemli şeyler vadetmiyor. diye düşünmektir.

aslında ilk tanımımda bence her şeyi çok güzel açıklamışım..

antikçağ felsefesine, yunan ve roma filozoflarına ilgim arttı. biraz oralarda gezinicem sanırım. felsefenin dehlizlerinde boğulmaya cesaretim yok. lakin hayata doğrudan katkı sunacak büyük düşünürlerin söylediklerine kapım açık..

ya o ya bu dediğimiz yerde elbette ki eskinin cazibesi ve değeri hep daha yüksek. hatta neredeyse kutsal.

yoo haydar ergülen yaşıyor, hâlâ okurum. hatta geçenlerde kitaplarını imzalattım. hatta güldürdüm onu. ( bu konuda kendimle gurur duyuyorum çünkü genelde bariz gülüşü yoktur. ben öyle bir güldürdüm ki dişleri gözüküyordu. zvxudvxjxfsh. )

gülten dayıoğlu ile de sohbet etme imkanım oldu. kitabı hakkında soru sordum. inanılmaz tatlı, nahif, nazik bir kadın. tam bir istanbul hanımefendisi.

ama genele bakarsak yaşayan genç yazarları okumadığım bir gerçek. çünkü ilgimi çeken şeyler yazılmıyor. ayrıca açık konuşayım edebiyata damga vurmuş önemli yazarların en kıymetli eserlerini okumak varken onları okumak içimden gelmiyor. ne zaman öleceğim belli değil. bari birkaç önemli eser daha okuyayım.

evet oylanmama durumu var sözlükte.

yaşıyoruz ve hiç oylanmıyoruz.

gerçi oylamıyoruz da. ayıp gerçekten. bu butonlar kaldırılsın yerine çekiliş yapılsın.

ahaha.

yapmadığımdır. çünkü bu yapılan onlara haksızlık etmektir zanlımca. ne malum diğer yazarlardan kötü yazdığı? bence herkese bir şans verilmeli ve okunmalı. değeri sonradan anlaşılınca geç oluyor çünkü.

kanımca yanlış bir tutum ve hatta okumuyor olunuşun örtülü itirafı niteliğinde.. okumak eylemi, kişilik ve okunacak/okunmaya değer olduğuna inanılan "şey" le ilgili.. yazarının yaşıyor yaşamıyor oluşuyla ilgisi yok ki.. dostoyevski, kafka, tolstoy vd. vd. yaşıyor olsalardı okunmayacaklar mıydı.. onları 'sırf yaşamadıkları' için mi okuyoruz. böyleyse yaşayan ve hala yazmayı sürdürenleri neden okuyor insanlar.. yaşadıklarını bilmedikleri için mi..? böyle saçma bir şey olabilir mi..
insanlığın, klasikleşmiş ve çok büyük bir kesimce okunarak beğenilmiş ve yazarları artık yaşamıyor olan kitaplara ilgisi, kitapların kendisine dair değer ve özelliklerle ilgilidir. bu değer ve özellikler çok büyük kitlelerce onaylanıp kabul gördüğü için bir referanstır sadece. yazarının yaşamıyor oluşuyla ilgili değil.
okur, tarihini, çağını tanımak, anlamak zorunda olduğu kadar, gününü, güncelini de izlemek, tanımak anlamak sorumluluğundadır.
okuduklarını yazanların yaşıyor olup olmaması ile değil yazdıklarıyla ilgilenmeli, izlemeli ve değerlendirmelidir.