yaşlılarla girilen komik diyaloglar

diyaloğa giremiyoruz ki. hızlı konuşma ve ağır işitme özellikleri karşı karşıya gelince anlaşmak çok zor oluyor. yüksek sesle basit konularda iletişim kurabiliyoruz sadece.

anneannemle aramızda geçen konuşmadır.

annemler 7 kardeş (dedem sanırım 42 yaşında vefat etmiş). bununla ilgili anneanneme takılıyorumdur.

- anneanne, dedem yaşasaymış 10’a tamamlarmışsınız çocukları.
+ 10’la kalsak iyiydi.
- ?!?!!?

dedem: gel şu telefondan numara silinecek.
ben: dede bunu neden siliyoruz? arkadaşın değil miydi?
dedem: (son derece sakin) sil sen öldü o.
ben:... (içimden: peki neden bu kadar sakin?!)
trajik ama arada bir bunu yaptırıyor. öyle alışmış ve kabullenmiş ki sakinliğini de hiç bozmuyor. belli periyotlarla yanına çekip numara sildiriyor.
1 sene sonra gelen edit. dedem aramızdan ayrıldı sözlük. sayısız yüzlerce komik anımız artık hüzünlendiriyor beni. masasında gözlüğünü, cebinde o arkadaşlarını sildiği telefonunu aklımda da doğduğum günden beri aynı evin içinde paylaştığımız acı tatlı hatıraları bırakıp gitti ak sakallı dedem.
bir başka edit. geçen numarasına denk geldim telefonda, silemedim, çok zormuş. öylece bakakaldım süper dede adlı numarasına.

babamın yengesi ailede en geç vefat eden büyüğümüzdü. evinin kapı camı açık, bütün gün orada otururdu. ben de üniversitedeyken eve geldiğimde önce onunla konuşmak zorunda kalırdım. sülalede tek kıvırcık saçlı ben olmama ve çok yakın olduğumuz için neredeyse eline doğmama rağmen her seferinde ' perma mı yaptırdın?' diye sorardı. bir seferinde kafam bozuk, bilenmişim iyice, 'evet' dedim, 'yakışmış mı?' cevap: ' amaann senin saçın doğduğunda da kıvırcıktı, kazıklamışlar seni.' koca yenge de rahmetli oldu, evler satıldı, insanlar başka yerlere taşındı...

ben: hocam erkeklerde hangi kromozom bulunur?
hocam: erkeklerde bir adet x, bir de y kromozomu bulunur.
ben: peki kadınlarda?
hocam: bir adet x ve b kromozomları * bulunur.
ben: hocam "b kromozomu" derken siz "kadınlar çiçektir" lafını yanlış anlamışsınız, b değil o x olacak.
hocam: hayır oglum b kromozomu.
ben: hocam gidin bakın.
(gider-bakar-gelir..)
hocam: haklıymışsın.

ulan bilmiyorsan bari sallama. *

kahvehanedeyim ihtiyarlar evlendirme programı izleyip bir yandan okey, batak vs oynamaktalar. tvde kadın, malda mülkte gözüm yok az olsun öz olsun mutlu bir yuva olsun edebiyatı yapmakta.
konuşan kişi oğlunu yeni evlendirmiş günümüz evliliklerinden dert yanan bir ihtiyar mustafa amcamız:
- tabi aq bunlar evlenmeden önce hep böyle!.. tencerede pişirir kapaaaağında yeeerrizzzzz, el kadar hasır olsa yeter. aq aldırdığınız tencere takımı 3000 lira, nevresim takımı 2500 lira lan!..
...
-sormayın aq bizim oğlana koskoca evi verdim kendim küçük eve taşındım. koca evde rahat rahat s....şemicekler ya! bir de balayı istiyorlar! rahat s....şmek için
...
...
ben: sen böyle konuşunca evlilikten soğuyorum mustafa amca
mustafa amca: oğlum evlilik için acele etmen gerekmiyor zaten, sevdiğini buluncaya kadar bekle... ben sevdiğimi alamadım mesela. yengen kötü bir kadın mı? değil ama dünya bi daha gelirsem evlenir miyim? anamı s....ler evlenirsem! yaşamama bakardım aq

o an gülemedim ama bu diyaloğumuz aklıma geldikçe gülerim.

sevdiğim erkek gibi dobra 70 li yaşlarında komşum kocam öldü diyen bir kadına ayy ne güzel benimkiler yaşıyor birini boşadım dedi bende dayanamayıp sen öldürmüyorsun süründürüyorsun demiştim kahkahası kulağımda güzel yaşa çok ya sen deniz sezonunu hep benden önce aç emi

ben;
anneannem; sen hangisiydin?
( bu yaşıma kadar tam saymadım hep üşendim ama 50 küsur olduğunu tahmin ettiğim toruna sahip).

hiç unutmam canım anneannemle girmiştik annem bile çok sabit fikirli ve baskıcı bir insan olmasına rağmen onun bu denli rahat olmasını da çok severim. ben “acaba içkinin tadı nasıldır günah diye içemiyoruz merak ettim” dedim ve o da “sor bakalım birilerine eskiden onlar lıkır lıkır içiyorlarmış” diyerek dedeme gönderme yaptı (dedem aşırı dinine bağlı bir insan) sonra birlikte kahkaha attık “çok merak ediyorum nasıl bir şey” dedim o da “söyle dedene bakkala gidip alsın hişt bana bak bizim canımız içki istiyor git al gel” dedi gülerek dedeme “almaz bu öküz gel kızım ben sana yapıcam şimdi” diyip içeri gitti ve hala gülüyorum sonra “içkimiz kalmamış rakı yapalım gel” dedi ve kızılcık suyu çıkardı buzluktan sonra da onu havalı küçük bardaklara koydu ve benimki ile tokuşturdu. dünyadaki en kafa insansın kralsın anneanne.

-nerelisin?
+izmir
-hayir aslen nerelisin?
+izmirliyim
-kokeniniz nere?
+izmirliyiz
-baba tarafı nerden?
+o da izmir
-izmire nerden gelmişler?
+zaten buradalardi
amca beni izmirli olmadığıma ikna etmeye çalışıyordu burada.

komşumun annesi beni ne zaman görse değişmez bir sırayla aynı soruları sorup aynı tepkileri verir.
- yavrum, senin kaç çocuğun var?
- üç güler teyze.
- üç az kuzum, yaşın geçmeden bir daha doğur. (47 yaşındayım.)
- kız mı oğlan mı bebelerin?
- biri oğlan, ikisi kız güler teyze.
- yaşın geçmeden bir de oğlana eş doğur, yarın çok destek olurlar iki kardeş birbirine. (ben 47 yaşındayım.)
- çalışıyor musun?
- yok çalışmıyorum şimdilik evdeyim güler teyze.
- iyi o zaman, yaşın geçmeden bir bebe doğur, evde oturduğun yerde büyütürsün. (ben 47 yaşındayım.)

güler teyzem aile planlamasına tepki olarak, 1939 yılında kırşehir'de doğmuş, yıllardır beni yeniden bir çocuk sahibi olmaya ikna etmeye çalışmaktadır. son on yıldır istisnasız her karşılaşmamızda bu diyalog geçer aramızda.

amca hem yaşlı hem laz birde prostatı var. her gün mutlaka uğrar iş yerimin tuvaletini kullanır.
covid'in yoğun hissedildiği donemlerde söylene söylene geldi yine.
- bana eskort lazım.
bir kahkaha attım.
- ya hu sen daha çişini tutamıyorsun eskortu ne yapcan?
- otobüse pinemeyrum eskortsuz yasakmış.
- ya amca hes kodu desene şuna...

yırtık pantolonla bayram ziyareti yapmak.

girilen komik diyalogları tahmin edersiniz aslında. birinde resmen dalga geçildi.
- ah yavrum pantolonun mu yırtık! gel sana parasını vereyim yenisini al.
+hayır bu moda. çok da güzel oldu.
-olmuş olmuş biraz daha yırtık olsa daha güzel olacak.
+olur bir dahakine üstümü başımı komple yırtıp gelirim.
teyzem güldü de güldü. beğenmedi yırtığımı, laf dokundurdu

bir diğerinde ise daha yırtık pantolonlar o kadar moda değilken bir başka teyzem ziyaret esnasında yanıma sokulup para tıkıştırmaya çalıştı. anlam veremedim yaptığına. çocukta değilim, neden para vermeye çalışıyor diye düşünüp, hayır hayır derken:
-yok kızım al bunu, pantolon alırsın kendine dedi. durumu anlatmaya çalıştım. hatta gülme krizine girdim. sonunda zorla o parayı almak zorunda kaldım. pantolonu öyle aldığıma inandıramadım.

eğer halen harçlık almak istiyorsanız yırtıklarınızla gidin ziyaretlerinize. tavsiye gibi tavsiye işte.*

eşimin dedesi demans hastası. beni sürekli unutuyor. bir gün bana "bizim oğlan çok hayırsız karısını yanıma el öpmeye getirmedi." dedi ben "vay hayırsız" dedim. sonra da "karısı çok kısa boyluymuş nasıl gelip fındık toplayacak, nasıl fındık dallarını eğecek" dedi. güldüm. "sen de toplayamazsın bu boyla inşallah senden uzundur." dedi.

evlilik konusunun geçtiği bir gün yine. nenemlerde oturuyoruz, sohbet bu tarafa evriliyor. öyle olunca da nenem kendinden örnekledi. "dedenizi gördüm damdan, bir elektrik geldi bana. eğer elektrik gelmiyorsa kalbinize evlenmeyin. gerçekten evlenmeyin." cümleleri ile orda bulunan herkesi güldürmüştür. tatlı bir hatıra. ara ara yine söylediklerini dillendirip güleriz, takılırız kendisine. tespitini de aklımızda tuttuk tabii.

teyzem hastanede yatmakta olduğu sırada sürekli bana yirmi yaş civarı genç erkekleri yakıştırıyordu.
-kızım bak al yanaklı oğlan var bir tane polismiş.
*
*

çok sevdiğim bir edebiyat öğretmenim vardı. ona 1996 basımlı orhan pamuk kitabı hediye edecektim, "çok eski duruyor, basım yılı kaç?" dedi, ben de "1996 ama bana göre eski size göre değil hocam," dedim... sonra gülüştük tabii. kendisi ahmed arif'e de çok benziyor. geçenlerde de "inşallah diyarbakırlı birini bulursun, anca ciğer yersiniz," demişti. diyarbakırlı beyler bana ulaşabilir. *

sonra çok sevgili edebiyat öğretmenim diğer çok sevdiğim öğretmenime, edebiyatı çok sevdiğimden bahsetti, ahmed arif'in en sevdiğim şair olduğunu söyledi ve diğer öğretmenim de, "sadece ahmed arif değil ki, o hepsini çok seviyor," diyerek sevdiğim şairleri saydı. iki öğretmenin sevdiğim şeylerle bu kadar ilgilenmesi çok hoşuma gitti. umarım bir gün, bir yerde karşılaşabiliriz.

ne zaman dedemin yanında kitap okusam kur'an mı o diye sorar fjfjgj. sonra kitabı istediğinde hii bu yeni yazıymış diyor. hayır belki türkçe okuyorum kur'an'ı? hemen yapıştırıyor ibadetsiz ibaresini üstüme.

sohbetin ortasında bir yerinde beklenmedik bir anda konuştuklarınızla alakasız mevzulara dalmakta sınır tanımazlar.

…

“dedenler memlekette mi?”

“yok, döndüler…”

“iyi durdular gene, mayıs’ta mı gitmişlerdi?”

“evet.”

“bu bizim bilal’in oğlu da adam değil, kumarbazın teki…”

“hmmm…”

“bana bak, ne diyeceğim sana ben.”

“efendim?”

“reşat’ın küçük kızı kızı bekar haa, evlendirelim sizi!!!”

“???”

kalabalık bir aile yemeğinde keyifle sohbetler edilmekteyken, yakın zamanda askerden dönüp kısa bir süre evvel de işe başlayan torununa alakasız bir anda pek mühim bir şey söyler dedem.


"bak bana şimdi çok muhim bir şey söyleyeceğum sana. hepiniz dinleyun beni!"

"efendim dede?”

"aferin, okulunu güzelce bitirdin, askerliğini yaptun, çok şükür hemen işe de başladun…”

“evet…”

“şimdi sırada ne var?"

"ne var dede?"

"artık yaşın geldi..."

"evlilik diyecek kesin… evlilik mi?"

"bir an evvel biyuk birakacasun!! artuk tam zamanidur..."

"!!??"