yatıştırma politikası

saldırı tehdidi karşısında saldırgan devlete karşı uygulanan politika. bu türden bir politika, soruna barışçı bir çözüm getirebileceği gibi, saldırgan devletin egemenliğinin artmasına da yol açabilir. örneğin, versay sisteminin çöküşünden sonra, ingiltere'nin nazi almanyasına karşı uyguladığı "yatıştırma politikası" sonucu, ingiliz-alman anlaşması.

ülkemizde sık başvurulan bir yöntem. bu yöntemi uygulamadıkları zaman çıkarmak için seçim sonunu bekledikleri yasalar olmuştur ilgili hükümetin.

"aman ali rıza bey ağzımızın tadı kaçmasın" politikası. klasik örneği ikinci dünya savaşı öncesinde birleşik krallık ve fransa'nin almanya'ya olan yaklaşımıdır. rahmetli winston churchill bu durumu "bizi en son yer umuduyla timsahı beslemek" olarak özetlemiştir.

(bkz: appeasement policy)

almanya'nın sovyet sosyalist cumhuriyetler birliği'ne (sscb) karşı kendisi ile iş birliği içinde olacağını düşünen ingiltere'nin uyguladığı almanya ile iyi geçinme politikasıdır.

bu politika çerçevesinde dönemin ingiltere başbakanı chamberlain, almanya'nın saldırgan tavrına karşı oldukça pasif bir siyaset uygulamıştır.

karısına, oğluna, kızına tecavüz ettiğiniz adama "yiğidim bir dur hele halledeceğiz" deme politikası.

ya suçlarının tazminatını vereceksin, nasıl yapacaksan

ya o adamı vuracaksın.

yoksa çarşı pazar fena karışıyor.

bunun bir üst versiyonu ‘kınamak’ zaten. ey abd sen mi büyüksün biz mi

yatıştırma politikası, ikinci dünya savaşı'ndan önce ingiltere'nin sovyetler birliği'ne karşı almanya ile iyi geçinme politikasıdır ve neville chamberlain tarafından ortaya atılmıştır. yatıştırma politikası, ingilizce'de appeasement policy olarak geçer.