yaz bitince çöken hüzün

eylül başı hafiften ısıran rüzgarların esmesiyle insanı güzel bir rüyadan uyandıran ve ooohooo şimdi işin yoksa dokuz ay bekle dedirten yoğun hüzün ve keder.

iki yıldır bana yaz başlayınca çöken hüzündür zira o güzel havaları evde oturarak, mahallede yürüyüşe çıkarken o sıcakta ağız burun kapatarak, güneşin tadını çıkaramayarak geçiriyoruz. her yaz başında gelen kıpır kıpır heyecan, 2000'ler pop dinleyerek cama çıkıp nefes almalar falan hep yarısında sönüp gidiyor.

bu bünye yalın'dan cornetto şarkısını, tarkandan yazın hit parçasını, her haftasonu tıklım tıklım olduğundan yer bulabilmek için sabah 7.30'da yola çıkılan halk plajlarını istiyor.

yaz başlasa da bitmesini dert etsem. salgında yaza benzemiyor ki

memleketimin kıyılarında halk plajlarında türk milleti özgürce denize giremedikten sonra yazın bir önemi yok zaten. cennet vatanda köle gibi kula kulluk eder gibi sürünüyoruz hepimiz. 1 haftalık illüzyon kimseyi kandırmasın

anneciğimin mütemadiyen “önden gelen kış” demesiyle derinlemesine inen hüzündür. bi’ dur be anacım, zaten moraller bozuk, x3-5 oluyor sürekli hatırlatınca.

yerini sürekli yağmurlu, karlı ve bulutlu havalara bırakan hüzündür.

artık uyandığında biraz üşümeye başlarsın, akşamüstü balkonda ceketinle otururken o hüzün gelir. zamanın geçmesi hüznü. gelecek zamanlardaki doğalgaz faturasını da düşünüyor olabilirsin.

yazılara has bir hüzündür. biz kışçılara o hüzün kışın bittiği nisan ayında çöker.

çok üzülüyorum ben çünkü benim parmak uçlarım her zaman buz gibidir. o yüzden kış mevsimi pek bana göre değil. ben istiyorum ki güneş bizi her daim sımsıcak ısıtsın.

yerini sonbahar ve kışın gelmesinin sevincine bırakır.
yazın leş gibi sıcağında terlemekten nefret etmekteyim.

özellikle bu yaz. çok çok kötü tüm uçuş uçuş halim bedenimden çekip alındı sanki. burnumda tütüyor yazın günü gecesi. hayat enerjimi özledim. şimdi akciğerlerim titriyor öyle bir üşüme, göğe bakıp güneşi aramak zorunda kalmadığım günleri geri istiyorum. elimde olsa şimdi uyur nisana kadar uyanmam.

kışı, rüzgarı, kara bulutları ve yağmuru seven insanlara selam olsun. kapalı havaları görüp, yüzü aydınlananlar olarak azınlığız.

daha şehire donerken özlüyorum ben yaz mevsımını. kışın; zorla romantıze edenler dısında ne artısı var bizlere