yazacak bir şey bulamayınca yazarlığı bırakmak

tamamen gülmek ve komiklik olsun diye açtığım başlıktır.swh

akmıyor, değil mi?

-evet.

olası bir durumdur. yoğunluk da eklenirse zorunluluk haline dönüşebilir. yine de yazarlığı bırakmak çok da kolay olmasa gerek.

charles duell 1899 yılında demiş ki;



o kafa bu kafa.*

yazacak şeyler her zaman vardır, bence senin ufkun kapanmış.

bazen hayat koşturmacasından kendinizle yalnız kalmayı unutursunuz. tek başınıza yürüyüş yapmanın önemini hatırlatmak isterim bu durumda. en verimli senem kampüste, tek yaşayıp, doğayla iç içe olup düşünecek bol vaktimin olduğu, yalnız olduğum zamandı. durumlar değişip bunaltıcı şeyler geldiğinde bir tek şiir bile dökemiyor olmama çok şaşırmıştım. benim beynim mi durdu yoksa elim mi tutuldu diye.

ama bırakınca da daha da bırakırsınız. bir şeyle ne kadar iç içeyseniz beyniniz onu arka planda düşünmeye daha çok devam eder ve bu işinizi kolaylaştırır. ben şu an en basitinden senelerdir matematik görmüyorum, tutup basit bir ebob ekok sorusunda bile takılabilirim. tamamen beyninizi pratikle boğmanız gerekiyor yazı yazarken de. zaten git gide iyileşeceksiniz.

bir de uzun bir aradan sonra yazmak istersiniz ama yazacak bir şey bulamayabilirsiniz. tıkanabilirsiniz. ya da yazıp beğenmemiş olabilirsiniz. bu konuda da şöyle düşünün, benim de algımı değiştiren bir sözü paylaşayım: "uzunca bir süre kapalı olan musluğu ilk açtığınızda pis, tazyikli bir su gelir. musluğu tekrar kapatmayın. su akıtmasını bırakmasın. suyu akıtsın, pis de olsa. merak etmeyin, biraz sonra su eski berraklığına kavuşacaktır."

yazarlığı bırakmadım ama şu aralar da yazacak bir şey bulamıyorum, belki de ilham gelmiyordur.

gereksiz bir bahanedir.
hiç bir şey bulamıyorsan gördüklerini yaz.

aslında önceden de yazar olunamadığını gösterir gibi ama.. ( hayat sürdükçe yazılacaklar sürer çünkü.. yazmak, yazmadan yaşayamamaktır yazar için..