mutlu olunca yazarlığı bırakmak

mutluyken yazı yazmak kimin aklına gelir ki? *

kullat at gibi bişey burası. manita yapan kaybolur ortadan sonra geri döner manitten ayrılmıştır. mutlu olan gider sonra gelir aglıyordur .iyi alıştınız he. kullanip kullanip atmaya. ayıp. cık cık cık.

ben genelde uykum gelince bırakıyorum.

mutsuz olduğum için yazmıyorum. ayrıca manitu * *olaylarına tevessül etmedim zira inanıyorum ki gözünün içine bakmadığım insanla dost da olmam düşman da.

3 senedir yazarlık yapıyorsam bu benim mutlu olmadığım anlamına mı geliyor şimdi? aman tanrım. acil yazarlığı bırakmam lazım ama hiç içimden gelmiyor.

allah'ım nasip etsin. aminnn

sonsuza kadar yazarım güzel.

(bkz: yazarken mutlu olmak)

sözlükler zaten mutsuz ve yalnız ezik hayatsızların girip hayallerindeki kendilerini yalanlarla anlattıkları yerler değil midir? misal adam 45 yaşında evli, çocuklu, tıfıl, kel, göbekli, lise mezunu, asgari ücret alan, mutsuz ve iktidarsız birisidir ama bir bakarsın ki tipik 27 yaşında, 190 boyunda, kaslı, yakışıklı, doktora mezunu, aylık yüz bin lira kazanan, her hafta sevgili değiştirenhayaller, yurtdışına her ay gezmeye giden, 23 cm damarlı bir tiptir. sonra gelsin cat fishingler..

yani hayaller paris, gerçekler bağcılar;
hayaller roman yazarı olmak, gerçekler sözlük yazarlığı....

en büyük hayalim.

hayinliktir. ne demek mutlu olunca bırakmak ha. hani iyi günde kötü günde birlikte idik. yalaancılar.