yazarların kaybetmekten en çok korktuğu kişi

annemi kaybetmek çok korkarım . bazen aklıma geliyor işin içinden çıkamıyorum . niye aklıma geliyor anlamıyorum ama annemi kaybedersem büyük bir boşluğa düşecek gibi hissediyorum.annesini , babasını , kardeşini veya sevdiği birini kaybedenlerin bu acıyla nasıl baş ettiğini bilmiyorum.

bu başlıĝa 'kendimi' yazacak kadar kendimi kaybetmekten korkarım.

vardı, kaybettim. artık öyle birisi yok.

beni gerçekten seven kişidir. kaybetmemek için canımı da feda ederdim.

kendim, hayatım.

korkunca kaybediyormuş insan zaten. en çok kendinizi kaybetmemeye bakın.

kedim bay pipet.

ümid özdak :(
kaybolursa akpye basmak zorunda kalcam cunkune
allahi.m lu tfen yabma

kendim

babam ölüp dirilmişti. klişe türk dizi- film senaryolarında, doktor yoğun bakımdan çıkar ümit yok, yaşamaz der ve herkes gözyaşlarına boğulur ya aynı senaryoyu yaşadım lan çok fenaydı, zaten kalbi durdu iki kere, ambulansta ne olduğunu babamın kuzeni anlatıyordu, doktorlar ex dedikten sonra, amcam ne demek ex deyip hızlı bir şekilde hararetli halde pompayı çalıştırmaya başlamış, ambulans doktorları o an amcamı görünce onlar müdahaleyi bırakmamış ve devam edip babamın geri dönmesini sağlamışlar.

geçtiğimiz geçen sene uyuyordum, kapı ziline uyandım ve koştura koştura kapıyı açınca babamı gördüm. başladım ağlamaya kendimi zor tutuyorum nasıl ağlamak ama zor durduruyorum. o an uyanmadan önce babamı rüyamda görmüştüm, ve yine kapı zili çalıyordu ben kapıyı açıyordum ve babam bir daha bu kapıdan içeri giremeyecek öldü babam diyordum, tam rüyamın ortasında kapı zili çaldı ve babam gelmişti.

kaybettim ama hâlâ bir yerlerde. tekrar bulmak umuduyla.