yazarların eskiden korktuğu şeyler

bezbebek dorgan,tgrt’nin elektro gitarlı jenerikleri,toshiba vampir reklamı,karşıdan karşıya geçmek.

balon

buldum ya.
düşündürdü bu biraz.

yürüyen merdivenden korkuyordum.
daha doğrusu en tepeye gelince zamanında ayağımı kaldıramazsam takılır düşerim kapar beni diye düşünüyordum.
ailemle birlikte gittiğimizde fellik fellik asansör ararlardı benim için.

some princess problems.

yalnızlıktan korkardım,
yalnızlığı kabullendim.

karanlıktan, yüksekten ve kabalıktan korkardım.

ama artık karanlıkta ışıkları yakabiliyorum.
o da yoksa bir mum yeter.
istemediğim yüksekliğe çıkmıyorum.
ve en önemlisi, kaba insanlardan nasıl korunabileceğimi biliyorum.

yine de korkutucu tüm bunlar.

şimşek, yıldırım, gök gürültüsü.

evde pencerelerden en uzak köşe nereyse oraya kaçar, kulaklarımı tıkar, gözlerimi kapatır ve kan ter içinde beklerdim bitmesini.

şimdi ne zaman böyle bir hava görsem, perdeleri ardına dek açıp gözümü gökyüzüne dikiyorum ve çok seviyorum.

(bkz: ölüm). *

sabah ezanından korkardım. şimdi sadece rahatsız oluyorum.

-karanlıktan aşırı korkardım şimdi bi şey yok bi şey yok diye kendimi telkin ediyorum.
-akşam vakti tek başıma bir yerde durmaktan da korkardım. hele ki benden önce uyunursa mutlaka uyandırırdım. uyanmıyorsa da temas ederek uyumaya çalışırdım.
-mezarlıktan korkmak gerek gibi düşünürdüm ama o bence laf olsun diyeydi, korkmazdım pek. buna karşın cinmiş, yok efendim ruhmuş, sırmış, gizemmiş... hiç sevmezdim. şimdi de sevmiyorum.*
-sabah ezanından aşırı korkardım. birkaç kabustan uyanma esnama da denk geldiği için zor atlatmistim bu korkuyu.
-büyüklerden ve yargılarından korkardım. hata yapmamam gerektiğine inanırdım ve çocuk olmam bu fikrimi sarsmıyordu.
-uzun insanlardan korkardım.
-ilkokulda bir tane cadı öğretmen dediğimiz birisi vardı ve ondan korkardım.
-oturduğumuz yerdi deli ümmü ve deli ulviye diye iki tane kadın vardı, onlardan korkardım.
-köpeklerden korkardım çünkü beni kovalamıştı.
-çoğu böcekten korkardım. şimdi baya azalttım.

kazlardan korkardım. çocukken kanatlarını açıp, kafasını uzatıp kovalamışlığı var.

ailemi kaybetmek

karanlıktan ve evde yalnız kalmaktan korkardım.
tuhaftır ki epeydir en sevdiğim ikili bunlar.

balon şişirmek. hala da korkuyorum yüzümde patlar diye.

trafolardaki ölüm tehlikesi yazan kurukafa tabelasından korkardım. tabelaya dokununca elektrik çarpar sanırdım.