yazarların küçükken dayak yeme nedeni

elma çalmaya gitmiştim kuzenlerimle annem de hırsız olmayayım diye dövmüştüüü ödösösöxö
başarılı olamadı ama ben yine iflah olmaz bir hırsız oldum. kalp hırsızı oldum

-7 yaşımda iyi toz almadım diye dayak yedim.
-13 /14 yaşımda rahatsızlığım yüzünden sürekli gözlerim kararırdı, ben de önümü görmeden yürürdüm. öyle ki kapı eşiğinde çok bayılmışlığım var. otobüslerde, kaldırımda..bir gün kardeşim , 1 yaşında bile değildi, arabanın önüne kendini atınca ben de önümü görmeden onu aldım, içeri koştum. içeri girerken kardeşim düştü, benim düşürdüğümü sanan sevgili amcam da , affedersiniz korkudan altıma yapana kadar dövdü beni. bayıldım orada korkudan. ki beni en çok etkileyen dayak anım da budur. çünkü 5-6 saat durmadan ağlamıştım.
- bir gün annemle tartışıp, aynı binada oturan arkadaşıma yarım saatliğine gittiğim için dayak yedim sevgili babaannemdem.

benim çok dayak yeme anım var, hepsi kötü izler bıraktı ama iyi yanı şu; kimsenin artık bana sesini yükseltmesine bile izin vermiyorum. değerimin farkındayım ve bu değeri bana vermeyecek, bana zarar verecek hiçbir insanı almıyorum hayatıma. ben önemliyim, değerliyim ve huzur, mutluluk sağlayacak insanlara yer var hayatımda.

sempatik 1 tip degildim.

ortaokulda, evden cikarken kış günü kizlara güzel görünmek icin sacimi islatip jölelemistim.babamin ters gününe denk geldim sanirim.yumruk (evet tokat değil yumruk) yedim evden cikarken.tam denk getiremediği icin sadece elmacik kemiğim şişmişti elma kadar.bir iki cm kaysa burnum kirilirdi belki ama ucuz yirtmistim (!).

huzur içinde uyusun..canım anneannemin tabiriyle 'dayak delisi'ymişim, sebep bu olsa gerek.

babaya daha doğrusu babaanneye küfür. yaş 5. olay mahali bizim evin balkonu.babam işten yeni gelmiş ben de işte yanına gidiyorum. küllahta çokomel, eti puf getirirdi.arıyorum. adam getirmiş açıyor paketi, bende kucağında hem yiyip hem de yüzüne komşu çocuklardan öğrendiğim küfürü sallıyorum. şu anayla ilgili olanından.ağzıma vurması ile pantolonun çişle batması bir oluyor.o gün bu gün küfrü bıraktım. acı tecrübe ile küçük yaşta tanıştım. kimseye ağzın doluyken küfür etme.söz konusu babaannen. babanın bile affı yok zirâ…

annem genelde bir neden aramazdı, günlük rutinimizdi dayak.