yazarların şehirlerarası otobüs anıları

yazarların şehirlerarası yaptığı o lanet yolculuklardan aklında kalanlardır.

küçükken her yaz annemle istanbul'a anneannemlerin yanına giderdik. annem, ablam ve ben. küçükken dediğim henüz okula dahi gitmediğim dönemler. ulusoy meşhur neoplan'ları çıkarmıştı, ne güzel otobüslerdi içinde tuvalet barındırırdı, uçak konforunda. ama her zaman neoplan'a denk gelmezdik tabii. ben de küçüğüm........
yanımıza lazımlık alırdı annem. koca otobüsü her sıkıştığımda durdurmayalım diye lazımlığa yaptırırdı. ama lazımlıktakini ne yapardı, nasıl temizlerdi, nereye atardı hiç hatırlamıyorum. :d yaşım gereği o kısımla hiç ilgilenmemişim tabii o zamanlar. geçen gün bir mevzu oldu da sordum. lazımlığa poşet geçirir ilk mola yerine kadar beklermiş. kokmuyo muydu kız dedim şimdi olsa linç ederler otobüsten atarlar insanı. çişmiş kokmuyomuş, sayısız yolculuk boyunca kimse şikayet etmemiş:d

bu da böyle çişten bi hikaye.

bu başlığı görünce aklıma gelen tek anı ; otobüse sarımsak yiyip gelen amca/teyzeler.

bir defasında moladan sonra yanlış otobüse bindiğimi düşünerek "beni tanıyanlar var mı" diye sormuştum.

beş altı sene önce sanırım, aydına gideceğim otobüse binmişim film falan izledim öyle sonra sivas’ta bir çocuk bindi otobüse wow dedim ön koltuğuma oturdu, baktım film arıyor dandik tablette, kağıt çıkardım yazdım dedim bunu izle diye sonra çocuk bi şaşırdı bi tuhaf oldu. yanında kağıt yokmuş telefonun notlar kısmında bir iki saate yakın konuştuk. ardından mola verdik indik baktım hayal kırıklığı karanlık diye yakışıklı sanmışım. sonra inecek bu nevşehir de bana dedi ki şarjım bitti annemi arayayım senden bu kadar klişe bir şeyi nasıl fark etmedim bilmiyorum neyse al ara dedim kendini aramış tabi, sonra kağıt düşmüş ıslanmış fön makinesiyle kurutuyorum şu an diye mesaj attı bana, tabi hevesim kaçtı otobüs içerisinde oldu bitti deyip silmişim hafızadan bu kim falan oldum, yazıyı görünce anladım. sonra aşık oldu, hikaye bu kadar arkadaşlar ben aşık olmadım.

en son otobüse bindiğim çocuğun biri suri türk? diye sormuştu.. en berbat anım budur..

yıl 2014. sınav haftasına düğün koymuşlar. sevdiğim bir akrabanın düğünü gitmemek de olmaz.
cumartesi günü akşam bindim otobüse 8 saat yol. pazar günü düğün. çeşit çeşit amelelikler de yaptım düğünde, zaten uykusuzum.
aynı gün tekrar otobüse, sınavlar var çünkü.
otobüsle giderken ani bastıran uyku ve ben iptal. gideceğim yere gelmiş otobüs, ben hala uyuyorum. muavin dürtüyor. uykunun da bana verdiği yetkiyle bi git uyuyacam ben diye bağırdım * otobüstekiler değişik değişik bana bakıyor, ben daha ne olduğunu anlamadım, salak salak etrafa bakıyorum. biraz uykum açılınca utanarak otobüsten arkama bakmadan kaçtım.*