yazarların yorgunluk seviyesi

su ve gıda ihtiyacım olmasa 3 gün kesintisiz yatağımdan çıkmayacak kadar yorgunum.

biri kafama silah dayasa hayır demem, beklerim.

yaşamaya nedenim yok, ölmeye mecalim yok.

beni bekleme kaptan diyecek seviyeye geldim.

hissizleştiriyor ruh yorgunluğu.

%68

system crashed

atlas yorgunluğu benimki.
seni de taşıyorum sevgili yazar. kendimi de, ailemi de.
sevgilimi, kardeşimi, babamı, arkadaşlarımı.
bak gerçekten böyle hissediyorum bu edebi bir şeyler yazma arzusundan çok uzak bir itiraf.
her şeyi silkinip gitmeyi çok isterdim ama dedim ya bu atlas yorgunluğu ve buna mahkumum.
gitsem de sırtımda.

fiziki olarak idare eder ama mental olarak limitöre girdi.

(bkz: limitöre girmek)

adeta gangbanglere maruz kalmışım da, dizlerimde derman kalmamış gibi.

tüm gün kamyondaki malı depoya çekmişim de, kollarımda güç kalmamış gibi.

örneği çoğaltabiliriz. kalbî ve ruhî olarak feci derecede kötü ve yorgun hissederim.

epeydir, yeni değil efendim.

kalemimi kıracak kadar yorgunluk var üstümde, son zamanlarda bu seviyeye geçti artık, yazamıyorum, okuyorum sadece.

%73
hadi hadi yine iyiyim. bugün iyi günümdeymişim. dün 10-11 saat uyumuşum. o nasıl uyumaksa? bayılmak bence. biraz toparladık.

gazap üzümleri kitabında john steinbeck' in de söylediği gibi;
uykuyla dinlenemeyecek kadar yorgunum artık...

dünyanın sonu gelirken hangi ülke refah içerisindeyse o ülkelere kaçma isteğim var.
bana bu hayatı yaşatmayan herkese de... tişikkirler.
boydan girilesice! sularınıza...

uyuyamayacak ve uyuyunca da uyanamayacak kadar yorgunum.

hepimiz eşşşekler gibi yorgunuz kardeşim dinlenemiyoruz bi türlü her çeşit vitaminimiz mineralimiz eksik mikrobiyotamız bozuk zift gibi kahve içiyoruz az dik duralım diye o da işe yaramıyor eklemlerimiz kireçli gece uyuyamıyoruz on saat de uyusak fayda etmiyor hiç merak etme böyle şeyleri. sabitleyin bu entryi gelmiş ve gelecek entryler için bir öz niteliğinde.

benim bu konudaki kıstasım son derece sarih; şayet bir aslan kadar cesur bir ayı kadar güçlü bir maymun kadar çevik ama köpek gibi çalışıp eve geldiğinde yorgunluktan ölüyorsan muhtemelen eşeksindir.

sabah 4'e kadar çalışıp, 4 buçukta eve giden ve 9'da iş başı yapan biri olarak; yorgunluk seviyem %27 civarında. yaşasın filtre kahve; yaşasın kafein !

30 senelik kalbî ve ruhî yorgunluğuma bir de bedenim eklendi.

şirince'den döndüm döneli şuraya biraz kıvrılayım yorgunluğu var bedenimde. dedim 1 haftada toplam 20 saat anca uyudum, yüzümü şarapla yıkadım, uyku harici alkol yutmadığım 30 dakika bile olmadı, gırtlağımı hiç kurutmadım. çok yürüdüm, yokuş çıkmaktan baldırlarım hamladı, terledim. uçağa binemediğim için git-gel bir buçuk gün yol teptim. tamam dedim işte bundan dolayı yorgunum, normal. uyku borcumu da öderim, iki üç güne geçer.

geçmiyor anacım.

gördüğüm her yere kıvrılasım var. erken yatıyorum olmuyor geç yatıyorum olmuyor. spor yapıyorum olmuyor pinekliyorum olmuyor. her şeyi mevsime bağlayan 66 yaşındaki gözlüklü bağ-kur emeklisine döndüm. olan biten her şey mevsimseldir, başka ihtimal düşünülemez!

kışa girdiğimizde * bu hâlim devam ederse doktor civanım ah neler istiyor canım diyeceğim, ay hoş bir hanımefendi doktor bulayım da göğsümü dinlesin, belki yorgunluğum kalpten kaynaklıdır...

yaşlandın bre mastor. yarın güzelliğin de kalmaz. kız evladın da olmadı. neme bok bir adamsın bilmiyorum ki.

yorulmaktan yoruldum...