mental yorgunluk

gündelik yaşamdaki ya da iş kaynaklı hem fiziksel hem de psikolojik olarak yaşanan zihinsel yorgunluk. hayat ritüelimiz...

yaşamın hoyratça beynimizden içeri savurduğu düşünce akımlarıyla bitikleşme sürecidir. dinlenmekle geçmediği aşikardır. kafa dağıtmakla geçirilebilir. (bkz: tüfekçilik hareketi, madde 286.)

(bkz: vize haftası)

(bkz: tükenmişlik sendromu) bu yıl yaşadığım durum. özellikle ilk dönemin son zamanlarında dibi gördüğüm oldu. bir yerde bu durumu şöyle anlatıyordu; vücudumuz bir batarya gibi ve biz onu gün içinde harcıyoruz da dolduruyoruz da. eğer bu denge bozulursa ve batarya tükenirse bu durumda tükenmiş oluruz. ve yeniden şarj olmamız gerekir. bunun için de harcanan enerjiyi azaltmak gerekir.
uzun vadede bu durum depresyona neden olabilir, bu durumda da dolduracağımız enerjiyi arttırmak gerekir.
buradan

bunu bir de fiziksel yorgunluk ile kombinleyerek kendimi komple çatara patara dövdüğüm yorgunluktur.

son onsekiz yıldır hissettiğim olay.

fiziksel olana tek atar.

umutların tükenmişliği,insanın yüzünün gülmez hale gelmesi ile bedenen ve ruhen yaşanan çöküş durumu.

sadece tek başına gerçekleşmesi nadir olan, fizikselin de körüklemesi ile birlikte oluşan muazzam kombinasyon ile dünyadaki en iyi ve mantıklı fikrin "kendini götürmek" (bkz: intihar) olduğunun düşünülmesine sebebiyet veren, ama garip şekilde yeri geldiğinde 10-15 dakika içinde sonlanabilen, tecrübe ve farkındalık ile azaltılabilen yorgunluktur.

cuma günü son ders..

başım ağrıyor, bedensel yorgunluktan değil tamami ile mental yorgunluktan. kolay kolay geçecek bir yorgunluk değil. maalesef bazı şeyler de uyuyunca geçmiyor.

(bkz: zihinsel yorgunluk)

en az bir yıl boyunca aralıksız olarak insanlardan ve teknolojiden uzaklaşabilirsem anca kurtulabileceğim berbat durum.

beni aptal hissettiren durum. telefonda bazen bir şeyi 10 kere anlattırıyorum. dinliyorum ama sanki kafam yok. girmiyor gerçekten. dolmuş kafam. basit bir şey anlatıyorlar. bir eşyanın yer değişimi mesela. yer değişecek eşyanın ne olduğunu üçüncü anlatışta ancak anlıyorum. beşinci de hala nereye konacağını anlamaya çalışıyorum. yedinci dinleyişimde pes edip kafam almıyor yok ben aptalım herhalde diyorum. 10.da tatlıya bağlanıyor. ama o kadar yorgunum ki. düşünmekten. kafam dopdolu. onların hangi kelimeleri kullandığı cümleler hiçbir şey asla yok. o kadar boş. zorla anlamaya çalışıyorum. tarihler falan da yok. arkadaşım bu hafta yakın çevresinin yaptığı bir plandan bahsediyor. yılbaşı haftası diye düşünüp onu konuşuyorum. yok o haftaya diyor. bugün inatla çarşamba diyorum perşembe çıkıyor. zihnen kapalıyım. algı iyice düşüyor. fiziksel yorgunluğun zirvesinde olunca mental bir çöküş başlıyor. zihnen, düşünce olarak da yorulmak demek oluyor. bütünen yani. zihnin başka şeyleri düşünmekten basit şeyleri düşünmeyi bırakması. geleceğini düşündüğün sorunlar, olağan sıkıntılar, yüklerinin seni ağırlaştırması derken tavada köfteyi basit şekilde ters düz edemediğini görüyorsun. çeviremiyorsun. başka şeyleri düşünmekten aklına gelmiyor nasıl daha kolay veya hızlı çevirebileceğin. birileri sana sen geç otur ben hallederim demese yakabileceğin bir aptallık ve dumur hali.

hem fiziksel hem psikolojik olarak yorgunluğun aynı anda bulunmasıdır. uzun bir süre dinlenmeyle ve kafaya ne eserse onu yapmakla geçebilecek süreç. benim öyle bi lüksüm yok, vize haftası bitene kadar sürünmeye devam.

diğer insanların verdiği stres ve sıkıntı yüzünden sıklıkla girilen duygudurumdur.

beslenme aliskanligiyla da ilgili olabilendir. bagirsak ikinci beyin olarak bilinir. alinan besinlerin kalitesinin iyi olmasinin ve cesitliliginin depresyonu ve yorgunlugu önledigi bilinir.
ayrica (bkz: burnout)

yapılacak pek çok şeyin olması ve bu yapılacakların asla bitmemesiyle kendini sonu gelmeyen bir yarışta su ararken bulma durumu