yazın yemek yiyememek

zor olan zorunlu bir aktivite.

sıcak olunca insanın ne yemek yapası ne yiyesi ne oturası ne hatası geliyor. yaz gelince böyle sadece akşam olsa ılık ılık dolansak gibi. gündüzü serum yiyip takılsak ya da kapsül falan olsa da doyursa.

yaz, üşengeçliktir.

bir tas çorbanın 35₺, bir lahmacunun 40₺ , bir pidenin 55₺ olmasının ardından sadece yazın değil artık her mevsimin sorunudur.

(bkz: yoğurt koydum dolaba)

yazın bir gölge bulunur ve uyunur.
başka bir numarası da yok.
sıcaktan su bile içilmiyor.
ilkbahar candır.

şahsım yazın egzotik hayvanlarına dönüşüp meyve ile 3 öğün götürdüğü için olan durumdur. rekorum bir hafta. sabah çilek; öğle elma, kiraz; akşam sabahtan kalan çilek, elma, kiraz...

meyve düşkünlüğümü bilenler de hayvanat bahçesindeki ziyaretçiler gibi iki tane eriğe kandırıyorlardı*. bir süre sonra anladım ama halimden memnundum heheh.

edit: o bir haftada kuruyemiş de vardı. yoksa ben papağan mıyım? babacık cici kuş muyum?

coğrafya kaderdir.

nerede yaşadığınıza göre değişir. hele bir de sıcağa alışık değilseniz yazın akdeniz ve güneydoğu'da misler gibi erir gidersiniz.

ankara öyle mi? değil. bunu yazarken bile tıkınıyorum. hava, "ye beni" diyor çünkü. cips ye. daha çok ye. 30 derecede yersin ama 40-50 derecede su içebildiğine şükret.

savaştan az önce, 2010 ağustosunda şam'daydım. mesaimiz saat 15'te başlayıp 22'de bitiyordu. klimanın çalışmadığı (elektrik kesintisi vardı) ve sıcaklığın 47 dereceye (yes annem 47 derece) sıcaklıkta canavar gibi yiyorduk. öyle sıcak falan vız geliyordu.

mevsimsel yemeyenler için bir önem arzetmeyen düşünce. her iklimde yerim şahsen. yazın tabi daha soğuk içecekler eşliğinde olur ama yine olur bir şekilde yani.

ne kadar da güzel bir update. keşke benim olsa. asla iştahım etkilenmez. ya artar ya daha çok artar.