yeşilçam filmleri ile büyümek

bizler insanları her şeye rağmen sevmeyi ayşecik filmlerinden, ailenin değerini münir özkul ve adile naşit ikilisinden, dede minnoşluğunu hulisi kentmen’den, arkadaşlığı, dostluğu zeki alasya-metin akpınar’dan öğrendik. aşkı da ihaneti de kadir inanır-türkan şoray’da gördük.
kemal sunal filmlerinin çoğu aslında acı bir ülke gerçeğini çarpmış yüzümüze, biz gülüp geçmişiz.
yeşilçamdan aldığım tat bir başkaydı ve sanırım hep öyle kalacak.
t. izlediklerimizin istemesek bile sosyal öğrenme yolu ile az ya da çok kişiliğimize etki etmesi olayı. *

izlemeyi hala bırakamam.
başka bir şey izleyeceğime bunları izleyeyim diyerek rastgele birini açar izlerim. izlemesem de dinlerim. seviyorum.

iyi ki yeşilçam var. en saçma filmlerini bile rastladığım an izlerim.

biz de bunlarla büyüdük.

mastor böyle büyümüş galiba. öyle hissediyorum.