yeşilçam filmleri neden çok sevildi sorunsalı

masal anlattıkları için.
gerçeği anlatsalardı bu kadar sevilmezdi.
sonunda iyilerin hep kazandığı kötülerin mutlaka kaybettiği masallar, babacan fabrikatör amcalar, fakir ama gururlu tamirciye aşık olan şımarık güzel zengin kızları vs vs svs ... hiçbiri gerçek değildi, olamazdı.
biz acı gerçekleri kemiğimize kadar yaşarken hayal kurmayı hep sevdik çünkü.

iyi sonla bitmesinin yanı sıra çok samimi diyaloglara sahipti. oyuncular da hakkını vererek oynuyorlardı. hâlâ izlerim ve severim.

sürekli belirli dinamikleri farklı filmlerde kullandıkları için.

üç beş tane klişe denklem vardır bunları her filmde görürüz.

sarı saçlı kadın kötüdür, uzun boylu yakışıklı erkekler, miras bulunur, aşk yaşanır, zenginler kötüdür, garibanlar samimi güzeldir, bu böyle uzar gider.

çok insan bunları izleyip kafasını ve hayata bakışını şekillendirmiştir. o insanlar şu an ağzımıza sıçıyor, geçen kız istemeye gittim başlık parası istediler. pezemenkler.

üzgünüm ama çoğu yeşilçam filmini sadece yerli olduğu için seviyoruz. aslında çok da bizi anlattığı falan yok. 60'lar ve 70'ler özelinde bakarsak çoğu film ülkenin kültüründen, siyasi durumundan aşırı derecede uzak. birbirinin kopyası olduğu ve sinema sanatına da hiçbir katkı sunmadığı gerçek.

dönemi özelinde düşünürsek evet kıymetli. ama kıymetli olması insanların sosyalleşebilmesi için önemli. ülkedeki imkansızlıklarla ve büyük emek harcanarak ortaya çıktığı için önemli. onun dışında sosyolojik olarak sıfır katkıya sahipti hepsi.

ama 80 sonrası türk sinemasını ayrı bir yere koymak gerek. bence o dönemi yeşilçam olarak değerlendirmemek gerek. orada gerçekten çok iyi işler var. siyasete ve ülkenin gündemine dokunan, toplum psikolojisini ve ülkenin sorunlarını eleştiren ciddi işler var. hatta 80'ler ve 90'lar sinemasını yönetmen özelinde apayrı bir noktaya taşımakta yarar var.

evet güzel masallar anlatmasıdır...
70 lerde her sesi güzel tasralı gencin istanbul a gidip köyüne mercedesle ünlü ve zengin olarak dönecegine inanması gibi...

şu anki birçok diziye bin basar. şimdiki filmlerde dizilerde bir dram bir psikolojik sorunlu karakterler, entrikalar... onlar öyle değildi ama. insana bir nefes veriyordu, gülümsetiyordu. senaryosu oldukça samimi idi. oyuncuların büyükleri o filmlerde oynadılar.

zor şartlarda, ellerinden geldiğince güzel ve doğal işler yapmaya çalışmaları. (erotik film furyasını saymıyorum.)

her şey döneminde güzel. şu an çekilseler hiçbiri prim yapmaz. sevilmeyen filmler de oldu illa ki. yokluk vardı. imkan yoktu. teknoloji sınırlıydı. mecburen izliyorduk o zamanlar. şimdi bir sürü alternatif var. hatta bu zamanda türk filmi izlemeyi sevmiyorum ben. devir meselesi.

kanımca cevabı çok iyi seslendirme yapılmış olması olan sorudur.