yesterday

sevdiğim kısımlar:

öncelikle film asıl olarak the beatles grubunun dünyada bir anda silinmesiyle başlıyor ve sonra başrolümüz jack grubun şarkılarını hatırlayan tek kişi olduğunu farkediyor. sonrasında şarkıları kendi yazmış gibi davranıyor ve bir anda ünleniyor. bu ünlenme macerasından çok keyif aldığımı söylemeliyim. şarkıların çalındığı yerler, olaylar bence çok iyi seçilmişti. her şarkıda karakterin aslında o durumda gerçek hislerine dair çok şey öğreniyorsunuz ve beni filme bağlayan en önemli unsurlardan biri oldu. ed sheeran'ın her sahnesi beni aldı götürdü*, o rolde ed yerine başka müzisyen düşünemiyorum. john lennon sahnesine çaktıkları selam çok güzeldi, çok özeldi. jack'in en sonda şarkıları kendisinin yazmadığını itiraf etmesini de çok sevdim. filmin buraya kadar olan kısmından çok keyif aldığımı söylemek isterim.

sevmediğim diyemem ama böyle olsa sanki daha çok severdim dediğim kısımlar:

filmde içime sinmeyen, anlayamadığım, belki de hoşuma gitmeyen kısımlar şunlar. mesela the beatles'ın ve coca cola vb. popüler unsurların bir anda ortadan kaybolmasının nedeni neydi? belki bu sorunun cevabını bulmak gereksizdir, belki de zank diye ortadan kaybolmalarının bir anlamı yoktur ama bu sorunun kafama takılmasına engel olamıyorum. john lennon'a çaktıkları bir selam gibi grubun diğer üyerlerine da böyle bir selam çakılamaz mıydı? evet, jack her şeyi iyiraf etti bu beklediğim ve sevdiğim bir sahneydi ama nedensizce o anda bir şey olup the beatles'ın tekrar hatırlanmasını isterdim. zank diye dünyadan silinenlerin zank diye yeniden hatırlanmasını isterdim. flashback sahnesinde gösterilen oasis grubunun wonderwall şarkısının da söylenmesi hoş olurdu. ve filmin sonunda her şeyin oldu bittiye getirilmesini sevmedim, belki de jack'in tüm bu itirafının ve ilanı aşkından sonra zank diye bitmeliydi film. daha farklı nasıl olabilirdi, nasıl bitebilirdi bilmiyorum ama böyle bitmemeliydi düşünüyorum.