yetişkin olmak

bunu yiyince bile mutlu olamamaktır.

insalar büyüdüklerini ve artık gençlik döneminden çıktıklarını ciddi manada kabullenemiyor. yetişkin ve normal insanların yaşantılarını inceleyin. kimse arkadaşıyla bir ömür geçirmiyor. kimse gençliğinde olduğu gibi arkadaşına bağımlı, o etkinlik senin , bu konser benim , bu fırsatı kapmam lazım , şunu da yapmam lazım diye gezmiyor. arkadaşıyla gezip , tozma planları yapmıyor her boşluğunda en basitinden. nasıl ki çocukluğun , ergenliğin, genç yetişkinliğin kendi içinde ilgi alanları, sorunları vs. varsa yetişkinliğinde başka başka şeyleri olacak. çocukken nasıl ki oyun oynamak dünyanın en güzel aktivitesi ve hiç bitmesi istenmeyen bir dönem ise genç yetişkinlikte de arkadaşlarla vakit geçirmek , flörtleşmeler , kendini keşfetme gibi haz verici faliyetler öne çıkıyor. her dönemde olduğu gibi geride kalması gereken veya bir süre sonra kendiliğinden geride kalan faliyetlerin olması ve bu sürecin insanın en bilinçli olduğu dönemde gerçekleşmesi biraz acı verse de kabullenerek yeni dönemin getirdiklerinin keyfini çıkarmak gerektiğini düşünüyorum.

hiç keyifli değil. zaten bu yüzden büyüyemedim çocuk kaldım. olmadım olamadım. evet yaşlandım ama büyüyemedim.

yaşın kaç olursa olsun tek başına destek almadan yaşamaya başladığınız zaman olduğunuz şey.

yas itibariyle yetiskinim ama icimde bir cocuk var belli olmaz ne zaman ortaya çıkacağı:)))

40 yaşında ölümcül bir kaza yaptım. kendimi değiştirmeye başladım. eskiden çocuksuydum olmadı ergendim. 46 yaşındayim kendimi yetişkin gibi hissediyorum.
artık ben yaralara derman olmaya başladım. başkaları benim omzumda ağlıyor. yine deliliğim var ama daha şefkatliyim. yetişkin olmak güzelmiş.