yobazın ağlattığı kız

daha önce söylemiş miydim; yüce yaradan rabbime sığınarak gelişine tokatlamak istediğim insanlar var.

teyzeye ve onun gibilere sormak lazım , fakirliğin ölçütü tam olarak nedir, insanlar tam olarak nelerden mahrum kalırlarsa fakir sayılırlar diye. günümüzün yaşam koşullarında ihtiyaçların sadece yeme-içme ve barınma olmadığı herkesçe kabul görüyordur diye düşünüyorum. çünkü artık iletişim ve haber alma da temel ihtiyaçlardan. en basitinden iş edinebilmek için hatta hastanelerden randevu alabilmek için bile telefona ihtiyaç duyuyoruz. para kazanabilmek için okumalıyız hatta belli bir yaşa kadar zorunlu olarak okumalıyız ; kitap, defter almalıyız. günümüzde pandemiyle birlikte okuma işini gerçekleştirebilmek için yaş kaç olursa olsun bir bilgisayara ya da bu işe yarayabilecek nitelikte bir telefona sahip olmalıyız. yani neymiş ihtiyaçlar ve ihtiyaçların nitelikleri değişmiş. bu durumda fakirliğin ölçütü de değişmiş. sonuç olarak toplumların standartları çağa göre değerlendirilir. iş sahibi olmak için okuması ve sınava girmesi gereken bir bireye gerekliliklerin sağlanamaması bir eksikliktir, yokluktur. devletteki herhangi bir işi yapmanızı sağlayan telefonun varlığı bir lüks değildir. bakın hayatta kalmanızı sağlayan ihtiyaçların yokluğundan bahsetmedim bile. videodaki teyze gibi insanlar pastadan çok çok küçük bir pay alabilmek için aslında paylarının çok büyük bir kısmından vazgeçtiklerini anladıklarında çok geç olacak ama esas olan biz gençlere olacak çünkü ortada pasta kalmayacak.

komşusu aç yatarken...

... çıkardı iki tane telefon gösterdi bir müslüman (!).

"ben fakir değilsem fakirlik yoktur!" diyen varlıklı bir insana, insanlığı nasıl anlatacağız?

müslümal olmanın gerektirdiği şey.
umarım bunun gibileri o gözyaşları içinde boğulurlar.
umarım inim inim inlerler bu hayatta.
bu insanlara yaşattıklarınızı, acı çeke çeke ödersiniz umarım.