yolda sevgilileri görünce gelen üzüntü

birisinin başka biri tarafından sevgilisi olmadığı için dışlanması ve zorbalığa maruz kalması sonucu oluşan depresif histir ya da çok isteyip sahip olamayınca. sevgiliniz olana kadar insanın yakasından düşmeyebilir.sınav stresi gibi.

sevdiğim adam öldükten sonra sevgilileri gördükçe içim sızlıyor. tartışmalarını gizlice dinliyorum, onların bir sapık gibi izliyorum ve imreniyorum. acı büyük bir sızı.

arada bana da olur bu. ama fazla dert etmemek lazım.

bazen olmuyor işte.
bunu kabullenmek ve yola öyle devam etmek şart.

hem toksik bir ilişki içinde olmaktansa yalnız kalmak en güzeli.

hepsi benim sevgilimse çok üzülmem.

önce keşke benimde sevgilim olsa diyorum. sonra amaaan kim uğraşacak diyorum. döngü haline geldi. yorucu.

sevgililer de yalnızlara üzülüyordur bence. yalnızlığımıza mı yoksa yalnızlığı özlediklerinden mi bilmem. *

ahh sevgililer kara veba gibi bütün gezegeni ele geçirdiler.

hepimiz birbirimize üzülüyorsak neden bu acı bu dram?
kimse bir şey yapmıyor orman yangınına tweet atar gibi,inşaat izler gibi öylece bakıp geçip gidiyoruz a dostlar


günlerdir eski sevgililerinin hayaletleri rüyalarımda

neden?
çünkü yalnızım da ondan!

çıkın rüyamdan gidin bırakın peşimi diyemiyorum.
gerçekten desem biraz rahatlardım.
gerçi eski gençlik günlerimi eski sevgililerinin etrafında oluşunu, o dramayı, flörtleri falan özlemiyor da değilim.

aslında kelimelere dökemediğim fakat bildiğim bir şey var :
büyüklerimiz haklıymış. en nihayetinde söyledikleri tek şey gençliğinizin kıymetini bilin'di

böyle hayaletli ev gibi nerede olursan ol bunu söyleyen biri çıkardı.
sonra derlerdi "ah ah büyüyünce anlarsın"

madem iş işten geçince anlayacağımı ve seninle aynı durumda olacağımı biliyorsun neden kimse bir şey yapmadı yapmıyor???

dünyadaki bir eve doluşmuş her şeyi bilen gözleyen ama hiçbir şey yapamayan hayaletleri dönüyoruz aga neden nedennn?

çünkü yaşamadan bilemez kimse değil mi?
çünkü anlamazlar. özgürlük asilik ve gençken oluşan o balon onları bu gerçeklerden ayıran ince ama görünür tül bir perdedir.

onlarında ellerinden gelen bir şey yoktu.
yapan varsa yapıyordur illa fakat herkes ama herkes üç kişi için beş kişiyi mi öldürürsün beş kişi için şu tren rayını değiştirir misin sorusundaki gbi sadece bakakaldı ardından gençlerin.

e ne oldu?
onlarda öğrenecek onlarda peşimizden gelecek
ve?
ve böyle sürekli gençliğini özleyen bir nostalji ordusu.

kalkıp rakı masası yapsak buradan çin'e yol olur ulan.
ne insanlar geçti hayattan yapayalnız
ne insanlar vardı gönülsüz evlenen
çok kadın gençliğe hasret yaşlandı torunsuz
çok adam unutamadığı kadını andı torunlarıyla.

hepimiz yaptığımız hataların bedelini yaşlandığımızda pişmanlık adı altındaki hayaletle yaşamak zorundayız.

birbirimizi bilerek. aynı ruhlar topluluğunda ama bir tanesini seninle yatar kalkar en sonunda
pişmanlık.
ah etsen vah etsen de değişmeyecek tek son.
keşke şunu yapsaydım keşke böyle deseydimin en derin en hazin hali seni yaşlanınca bulur.

her gün
her uyandığında
yanında bir karanlık.
belki görmezsin
belki onunla yaşarsın
mutlu olmayı seçsen bile
her şeyi bilen ve gören göz gibi
sona ne kadar yakın olursan
o kadar keyif alman ve sonuna kadar yaşaman lazım yer yer umarsızca
ve genç gibi.
çünkü ölüm var ne yaparsak yapalım,takılalım
ama genç değilsin
ama zaman dar.

bu noktada eşlikçilerin milyon ruh ve yakamadığın gençlik ateşi.
o sadece yanmış gibi görünür, hayal edersin.
gençlikle yanıp kavrulmanın etkisini bilirsin.

neyse gitti aklımdan çıktı düşünceler, gideyim de kahvaltı edeyim.
günaydın yaşlılar hehe ghostlaaarr
gelicem yanınıza 15 sene sonra bekleyin.
az kaldı az.