yüksek bir yerden baktığında

telefonum düşse ne olur buradan düşsem ne olur diyorum benim gibi böyle düşünen kaç kişi var acaba :)

yüksek yerlerden inanılmaz haz alan bir insanımdır. tabii çok yüksek olduğu zaman içimde garip duygular oluşmuyor değil ama yüksekteyken üzerimdeki yükler kalkmış, ferahlamış bir insana dönüşüyorum. ve ayrıca belirtmem gerekiyor ki kesinlikle boyumun kısa olmasıyla alakası yok. sadece gök ile aramızda biraz fazla mesafe var. tabii göğün bana küsmüş olma ihtimalini de göz ardı etmeyelim lütfen.*

atlamak gelir içimden ama intihar amacıyla değil maksat adrenalin olsun.

arkanı kolla çünkü her an seni itmek isteyen birileri olacaktır.

manzarası ne olursa olsun seyri çok keyiflidir yüksekten bakmanın.
bir kere her şey çok küçük görünür.
farz edelim bir şehir manzarasını seyrediyoruz. olduğunuz yer öyle yüksek ve öyle uzak ki; koca bir şehir görüş açınıza sığıyor. binalar, yollar, köprüler.. hepsi birer nokta gibi.
evim ne tarafta kalıyor diye bakıyoruz önce. belli belirsiz bir noktayı evimiz tayin ediyoruz. sonra yavaş yavaş çember genişliyor, evin daha da dışına çıkıyoruz. tanıdık birkaç bina daha..

"şu yolu daha önce hiç kullanmış mıydım?"

"neden şu evin çevresinde başka bina yok?"

bazen bu soruları sorabilmek, yaşanan şehri daha iyi keşfetmek için dışından bakmak gerekir. yürümeye kalksak saatler sürecek mesafeleri milimlik göz hareketleriyle kat etmek.. işte yüksek bir yerden bakmak.