bir ağaca baktığında görülen ilk şey

birihtimaldahavar ukdesi.

gölgesinin büyüklüğü.

dallardaki kuşlar

ağaç olması. araba görecek değilim ya.

tırmanmaya uygun olup olmadığına. hemen zihnimde canlandırırım. ilk olarak şu dala basacağım sonra buna, diğeri pek sağlam görünmüyor, dur biraz ağırlığımı verip kontrol edeyim gibi gibi en tepesine varır otururum.

küçükken hatta iki sene öncesine kadar eyleme geçirirdim bunları. dut, elma, armut, ceviz, kayısı beni taşıyacağından emin olduğum çoğu ağacın kurdu olmuşumdur.

işin meyvesi bahaneydi tabii ki, daha çok ödül diyebiliriz. sebebim kaçmaktı, aşağıdaki meselelerden az da olsa kaçıp kurtulmak. yeryüzünden biraz uzak kalmak anlık da olsa küçük dertlerime yukarıdan bakmak iyi geliyordu.

dallarının meyve verip vermediğine. erik ağaçlarına bakmak favorim tabii ki.

yaprakların rengi

ağaç yapraklarına değen gün ışığı
çeşit çeşit renk cümbüşü

üzerindeki izler. budamak adı altında yapılan yontma kesikleri. varsa meyvesi.

rastgeliliğin içinde kendi düzenini oluşturmak için çabalayan bir canlı görüyorum. herşeye rağmen toprağa kök salan gerekirse kökü ile taşı kıran, dallarını büyüten, her sene soğuğa direnen, her bahar tekrar dirilen bir canlı.

dökülen yapraklarını inatla tekrar yeşerten. yine yeniden çiçek açan. yeni tohumlar üreten. eğer olmuyorsa tohumlarını kendi dibinde çürütüp tekrar tekrar ve tekrar deneyen bir varlık.

nedir bunca zahmetin amacı, neden diye sormaktan kendini alıkoyamıyor insan. bunca eziyetin sebebi neydi?

eskittiği kabuklara yazar geçmişini, sanki her senenin eziyetini not eder gövdesine. kimseye bir söz edemez. hiç şikayet etmeden devam eder tutmaya günlüğünü, ta ki bir fırtına kırana kadar gövdesini, yırtana kadar defterini.

kurumuş gövdesi mezar taşı olur. mezarı için bile kimseye yük olmaz. zaman geçtikçe yeniden filizlenir bıraktığı tohumlar...

üzerinde meyve var mı yok mu?
varsa ağaca çıkma ile ilgili plan yapmaca.
sonra artık o meyve düşünsün.
ağaçta tüm manzaraya bakarak meyve yemenin tadı,
ne benzer başka şeye.

hangi ağaca baksam tek bir ağacı izliyor gibiyim. üstüne konan poe kuzgunu ya da altında gezinen kafka böceği gibiyim..
her açıdan biliyorum onu. ruhen zihnimde sarılıyorum ona. ve diğer bağlantısı olamadığı tüm ağaçlara..

yeşillik.

derin bir güç görüyorum. dışı sert, içi kök salan bir güç. insana benziyor biraz, içimiz yeni kökler yeşertirken dışımız oldu taş.

dal.

kök saldığı toprakta ki varlığının ne olduğu

otel.

ağaç.

sabır.
acelesi yok hiçbir ağacın

cevap veriyorum ağacın tamamı bütün olarak.

yaşam.
ağaçlar ve kuşlar çok kutsal gelirler gözüme, en sevdiğim şeylerdir dünyaya dair.