yurt dışında iken özlenen şeyler

lahmacun ve kuzu tandır.

(bkz: nasip olur mu be)

genelde yemek yazılır bu başlığa. onun sebebi de avrupa'da yemek kültürünün pek olmayışı. yazar arkadaş lahmacun yazmış, haklı da. ben 1 sene avrupa'da lahmacun fabrikasında çalıştım. lahmacunun fabrikası mı olur dediğinizi duyar gibiyim. evet var böyle bir şey ve yapılan lahmacunu bizim oralarda tavuklara versen onlar bile yemez.

valla affedersiniz hiç bir b*k ta özlemedim gayet. yemek memek özlüyorum ayağı falan yapılıyorsa bir sürü türk restoranı var hem de bayağı kaliteli onu bulamadın yunan restoranına gidersin, ben gittim bayağı aynı, zaten onlar da süper yapıyorlar. o yüzden *

aile ile çok yüksek özlem bağı olanlar için bir şey diyemeyeceğim, ben o mental yorgunluğu yaşayacağımı düşünmüyorum. he oldu da düşündüm, çıkarım bir dolaşırım etrafta mimariyi seyrederim, aklımı başıma getirir o benim. tabi yurt dışı dediğimiz yerde önemli ben gitmek istediğimiz bir yerde olduğumuzu varsayıyorum.

türk insanının samimiyetini özlerim genelde.
ve tabii ki iskender*

tuvalet sonrası temizlenmek için klozetteki taharet musluğu

simit, kebap, türkçe konuşan insanlar

simit var, lahmacun var, tandır yaptırıyorsun. türk usulü döner var. avrupa'da da bin tane yerde var, new york da da. tayland'da da vardı mesela. hani tibet'de yedi yıl geçirene lafım yok da, çoğu yazanın yine iyi kötü türk nüfus olan, kargo sistemi olan yerlere gittiğini tahmin ediyorum.

ki yaparsın yani çok özlediysen, cağ kebap, lahmacun ypıyorduk.

soğuk zincirle kokoreç gönderiyorlar izmir'den. tamam özlemişsin ama çok da özlememişsin demek ki.

bir de sürekli muhabbeti yapılan "tahret musluğu" var. var olm o dünyanın her yerinde. var. hem de ayarlı, ölçülü, açısı, basıncı kontrollü. o kadar özlediysen ver 50 avro. ha 20'ye de bulursun. aha bak

arkadaş vardı amerika'da eti bilmemne diyen, filiz çay diyen. yaşadığı yere 15 dk. mesafede hepsini ben buldum oturduğum yerde. gönderdim, gidip almadı. ama şimdi "o yoktu, bu yoktu" diye anlatıyordur.

birebir aynısı olmasa da çoğu şeye ulaşmak mümkün ama tantuni hariç. tantuniye türkiye'de bile ulaşmak zor. mersin dışında iyi tantuni yemek diye bi durum yok. allah'tan tantuni hayati öneme sahip değil.

sokak lezzetleri denen şeylerden nefret ettiğim için o tarz çer çöp besini hiç özlemedim.

trafiğin sağdan akmasını istedim sadece. bunu çok istedim. ağlayarak yazıyorum şu an. çok özlemiştim.

uzun zamandır sürekli yurt dışı gitgel bir süredirde yurt dışında yaşıyorum.

sürekli sallama çay içmekten gğzel demlenmiş bir çayı özlüyorsun ama asıl önemlisi o çayı beraber içtiğin sevdiklerini.

annemin ispanakli bosnak böregi.
osaka'ya kargolandi bu borek. o derece ozlem icerisindeydim.

italya'da küçük bir şehirde yaşamıştım. türk marketi yoktu. türk çayını çok özlemiştim o yüzden ama belçika'ya gezmeye gittiğimde bakkaldan çay depolayarak çözmüştüm. bir de tarhana çorbasını özlemiştim. keşke giderken valize biraz tarhana atsaymışım.
ha bir de "kolay gelsin" demeyi çok özlemiştim. bir dükkandan falan çıkarken teşekkür etmek aynı şekilde tatmin etmiyor asla. bildiğim kadarıyla kolay gelsin'in tam karşılığı yok avrupa dillerinde. benzer şeyler söylenir de ne bileyim, kolay gelsin kadar saygılı ve samimi değil sanki.