1.
nereden nasıl anlatmaya başlayacağımı bilemediğim bir kitap bitirdim az önce. hem de 2.kez. toplantı vesilesiyle gözden geçireyim demiştim ama kendimi tekrardan okurken, cümlelerin arasında kaybolurken buldum.
yürümek.. çoğumuz için a noktasından b noktasına veya herhangi bir noktaya gitmek için kullandığımız hatta acelemiz varsa bunu koşmaya çevirdiğimiz eylem. bir zamanlardaki ben gibilerin de pek sevmediği hatta. ama bu kitapta yürümenin bir ayağı diğerinin önüne atmaktan ibaret bir eylem olmadığını öyle güzel okuyoruz ki. her defasında kitabı kapatıp uzun yürüyüşlere çıkmak istedim. yürüyüş benim için birkaç sene önce anlamlı hale gelmişti sonrasında ise hep çok sevdim.
frederic gros bize yürümeyi, yürümeyi hep çok sevenleri öyle güzel anlatmış ki.
nietzsche, rinbaud, rousseau, thoreau, nerval, kant, gandi.
yürüyerek yazanlar, yürüyerek ömür geçirenler, gündelik gezse de yürümenin önemini fark edenler..
ama beni en çok aralarında etkileyen rinbaud oldu. düşünsenize tüm paranızı daha çok yürümek için harcıyorsunuz, daha çok yer görmek daha çok yürümek. o kadar çok yürüyorsunuz ki bacağınız kesiliyor tek isteğinizse ağır bile olsa tahta bacak yaptırıp tekrardan yürümek.
işte yürümek sadece bir spor olmaktan, sadece bir varış noktası aracı olmaktan çıkınca anlam kazanıyor. daha doğrusu yürürken doğayı dinledikçe, kendi içinize döndükçe, düşündükçe.. bir maddeden çok manaya baktıkça.
o yüzden yürüyün. ömür el verdikçe kendinizle, kendi içinizle, yalnız başınıza ama huzurla..
kolektif kitaptan çıkan, çevirisini albina ulutaşlı’nın yaptığı 184 sayfalık bu muhteşem kitabı okuyup yürüyün.
çünkü ben şimdi gidiyorum yürümeye!
ek: alıntı bırakmadan olmazdı tabiii
“günün geri kalanını ormanda geçiriyor, ilk çağların resmini arayıp buluyor ve öyküsünü cesurca karalıyordum. insanların acınası yalanlarını yakalıyor, hiç sakınmadan insan doğasını tüm çıplaklığıyla ifşa ediyor, onu biçimsizleştiren, başkalaştıran zamanın ve olayların seyrini kovalıyor, insanın yarattığı insanla doğal insanı mukayese ederek onlara söz ve mükemmeliyetçileri içinde yer etmiş, sefaletlerinin gerçek kaynağını gösteriyordum.
jean-jacquesrousseau”
“yaşlı uygarlığımıza karşı doğru düzgün bir bağımsız bakış açısı kazanabilmemiz için çok yol almamız gerek, yavaşça, ama hep daha yukarıya.
nietzsche”
“sessizlik, ekseriyetle, karşılaştığım insanlardan daha fazla şey öğretiyor bana.
henry david thoreau”
yürümek.. çoğumuz için a noktasından b noktasına veya herhangi bir noktaya gitmek için kullandığımız hatta acelemiz varsa bunu koşmaya çevirdiğimiz eylem. bir zamanlardaki ben gibilerin de pek sevmediği hatta. ama bu kitapta yürümenin bir ayağı diğerinin önüne atmaktan ibaret bir eylem olmadığını öyle güzel okuyoruz ki. her defasında kitabı kapatıp uzun yürüyüşlere çıkmak istedim. yürüyüş benim için birkaç sene önce anlamlı hale gelmişti sonrasında ise hep çok sevdim.
frederic gros bize yürümeyi, yürümeyi hep çok sevenleri öyle güzel anlatmış ki.
nietzsche, rinbaud, rousseau, thoreau, nerval, kant, gandi.
yürüyerek yazanlar, yürüyerek ömür geçirenler, gündelik gezse de yürümenin önemini fark edenler..
ama beni en çok aralarında etkileyen rinbaud oldu. düşünsenize tüm paranızı daha çok yürümek için harcıyorsunuz, daha çok yer görmek daha çok yürümek. o kadar çok yürüyorsunuz ki bacağınız kesiliyor tek isteğinizse ağır bile olsa tahta bacak yaptırıp tekrardan yürümek.
işte yürümek sadece bir spor olmaktan, sadece bir varış noktası aracı olmaktan çıkınca anlam kazanıyor. daha doğrusu yürürken doğayı dinledikçe, kendi içinize döndükçe, düşündükçe.. bir maddeden çok manaya baktıkça.
o yüzden yürüyün. ömür el verdikçe kendinizle, kendi içinizle, yalnız başınıza ama huzurla..
kolektif kitaptan çıkan, çevirisini albina ulutaşlı’nın yaptığı 184 sayfalık bu muhteşem kitabı okuyup yürüyün.
çünkü ben şimdi gidiyorum yürümeye!
ek: alıntı bırakmadan olmazdı tabiii
“günün geri kalanını ormanda geçiriyor, ilk çağların resmini arayıp buluyor ve öyküsünü cesurca karalıyordum. insanların acınası yalanlarını yakalıyor, hiç sakınmadan insan doğasını tüm çıplaklığıyla ifşa ediyor, onu biçimsizleştiren, başkalaştıran zamanın ve olayların seyrini kovalıyor, insanın yarattığı insanla doğal insanı mukayese ederek onlara söz ve mükemmeliyetçileri içinde yer etmiş, sefaletlerinin gerçek kaynağını gösteriyordum.
jean-jacquesrousseau”
“yaşlı uygarlığımıza karşı doğru düzgün bir bağımsız bakış açısı kazanabilmemiz için çok yol almamız gerek, yavaşça, ama hep daha yukarıya.
nietzsche”
“sessizlik, ekseriyetle, karşılaştığım insanlardan daha fazla şey öğretiyor bana.
henry david thoreau”
devamını gör...
2.
bir frederic gros kitabıdır.
yürümek üzerine çok kitap okudum. ama aklımda kalan üç tane kitap vardı sadece. biri büyük usta, yol gösterici henry david thoreau'nun yürümek (kitap) isimli kitabı, güzeller güzeli sevgi soysal'ın yürümek (sevgi soysal) isimli kitabı ve sorunlu ama harika bir yönetmen olduğunu düşündüğüm werner herzog'un buzda yürüyüş isimli kitabı. bu kitap da bu seriye eklediğim dördüncü kitap oldu.
ben de yürümeyi seven, çok seven insanlardanım. ama bir yerlere yürüyerek gitmek değil kast ettiğim ya da spor ve sağlıklı yaşam için yürümek değil. bunlardan hoşlanmıyorum. benim kast ettiğim yürümek için yürümek.
insanın zihnini toparlaması, zihninde bir topak gibi duran düğümleri çözmesi, bazı taşları yerine oturtması, sonu gelmemiş bazı konuları sonlandırması için en ideal yöntem yürümektir bana göre de.
yürümenin felsefi bir etkinlik olduğunu düşünüyorum. bu frederic gros da bu kitapta bu konu üzerinde derli toplu ve çok eğlenceli bir kitap yazmış.
bence keyifle okunacak bir kitap.
yürümek üzerine çok kitap okudum. ama aklımda kalan üç tane kitap vardı sadece. biri büyük usta, yol gösterici henry david thoreau'nun yürümek (kitap) isimli kitabı, güzeller güzeli sevgi soysal'ın yürümek (sevgi soysal) isimli kitabı ve sorunlu ama harika bir yönetmen olduğunu düşündüğüm werner herzog'un buzda yürüyüş isimli kitabı. bu kitap da bu seriye eklediğim dördüncü kitap oldu.
ben de yürümeyi seven, çok seven insanlardanım. ama bir yerlere yürüyerek gitmek değil kast ettiğim ya da spor ve sağlıklı yaşam için yürümek değil. bunlardan hoşlanmıyorum. benim kast ettiğim yürümek için yürümek.
insanın zihnini toparlaması, zihninde bir topak gibi duran düğümleri çözmesi, bazı taşları yerine oturtması, sonu gelmemiş bazı konuları sonlandırması için en ideal yöntem yürümektir bana göre de.
yürümenin felsefi bir etkinlik olduğunu düşünüyorum. bu frederic gros da bu kitapta bu konu üzerinde derli toplu ve çok eğlenceli bir kitap yazmış.
bence keyifle okunacak bir kitap.
devamını gör...
3.
yürümenin felsefesi, konusu çok güzel ancak bitiremediğim kitaplardan birisi benim için. çok hevesle alıp, bir türlü aradığımı bulamadığım kitap. bu durumun kitapla ilişkili olduğunu sanmıyorum ancak çok rahat okunacak bir kitap olduğunu da sanmıyorum aynı derecede. yürümek gibi, fazlaca emek ve dikkat istiyor. ara ara okumaya tekrar başlıyorum eğer bitirmeyi başarırsam, buraya detaylı incelerim.
devamını gör...