yüzlerinin hatlarına yerleşen çocuklar

sabahların günaydınlarında hayâl başında
bende ise mecal kalmamış her bakışımda
sadakatla yükümlülük doluysan da taşırlar
her varım dediğim anda neden yok oluşum var

bir de son bulur, sanki vermiş gibi armağan
şükret diyo nefes verdim onla yetin kurcala
sonralarda yeter deyip isteyince yok bulan
ki zorda kalıp istemesem bencil adam tonla var

bahsediyorum on senedir kavramıyor bi ton m...
yoruluyorum haliyle çünkü zihniyetsiz ar
tıkıştırılıp attıkların kadar yazdıklarım var
hala egonla mı uğraştırıyosun be ayıp lan

yüzlerinin hatlarına yerleşen çocukları
tekmeleyerek ilerletip çirkinleştirdim seni
şimdilerde anlıyorum ama fayda etmiyor ki
son bi sözüm olmadı ve beklemedim gülmeni

boyun eğmedim ve şükür çıkar için el öpmedim
çıktığım basamakları da istiyodum görmeni
başardığımı görmen için başardığımı bilen ben
her şeyden çok istiyorum inan senin ölmeni..