kendiniarayanbireyimsi yazar profili

iyilik ağır bir yüktür ve kimse bu yükün gölgesiyle yaşayıp kendini bu eylemi gerçekleştiren kişiye karşı aciz hissetmek istemez. bu yüzden ilk fırsatta hayatlarından bu kişileri atarlar ki herkes sansın o her şeyi tek başına yaptı, çok güçlü ve asla aciz değil.
ne kadar yazık tüm nankörlere ve suistimal ettikleri her bir ilgiye,şefkate yahut genel tanımıyla iyiliğe.

şebnem ferah - hoşçakal
teoman- çoban yıldızı
gripin- böyle kahpedir dünya

o kadar çok soru sordum ki kendime hiç cevap alamıyorum. taş olsa bu kadar ısrara cevap verirdi değil mi sevgili kendim?

kafandan toksik düşünceleri atabilmek. yahu diyorsun ki düşünme artık ne gerek var o bunu demiş, şu şöyle yapmış, bu senin hakkında bunu düşünmüş boşver takma. tamam diyorsun bu defa kararım kesindir fakat yaşam öyle akmıyor. maalesef ki o şeyler yine bir ket yine koca bir engel olarak çıkıyor. oysa ne kadar kolay boşver demek fakat icraat hiç öyle değil.

fleabag izleyerek ofansif bir mizahta kahkahalarınızın yükseldiğini zannederken aslında koskoca bir trajediye gülüyor olabilirsiniz ya da normal people izleyerek aşkın ve sevginin dönüşümünü, değişimini, hayatlara dokunuşunu izleyebilirsiniz. hem az sezon ve bölüme sahip hem de bundan ötürü daha yoğun içeriklilerdir.

oldukça etkileyici ve düşündürücü başyapıttır desem doğru telaffuz etmiş olurum bence. kesinlikle izleyin ve izlettiriniz.

kendisinin hayranı olmakla birlikte ayni doğum gününe sahip olduğumuzu bilmek beni ayrı mutlu ediyordur. pek bir anlamı olmasa da ben çokça anlam yükledim doğrusu.

bunun dışında persona ve yedinci mühür gibi altında görünenden daha fazla anlam yatan filmlere imza atıp sinemaya büyük bir katkıda bulunduğu için minnetarım. filmlerinde tam olaya dahil oluyorken birden seyirci olduğunuzu hatırlatan ögelere yer veriyor olması da ayrı bir etkileyicidir.

kısmen katıldığım fakat tam olmamasının nedeninin de türkiyenin koca bir koruyucu ve baskıcı aile olmasına bağladığım durumdur. çünkü zaten ekonomik anlamda tam tatmin olmamış aileler tek çocuğa sahip olsa dahi bunu geliştirecek, yükseltecek durumları olamadığından olan çocuklara oluyor. şayet çocuk inatçı ve ısrarcı olup kendi bir şeyler için istekli olur ve yaparsa durum farklıdır. bunun disinda tek derdi elalem olan bir ailede de yetişen çocuğun derdinin, merakının bilim, sanat olması aile içinde dışlanması ve icat çıkarması şeklinde görülüp fikirlerinin dimağının bir köşesinde çürüyüp yetiştiği aileye benzemesiyle hayatının sonlanması da olasıdır. umarim artık yeni nesil daha geniş bakış açılı ve daha inatçı olur bu konularda şeklinde temennimi de belirtmek isterim.

en güzel sarkisina tam karar veremesem de benim için en değerli olan şarkılarından biri hoşçakaldir. ne zaman dinlesem yukledigim anlamdan ötürü gözlerim doluyor. bunu bana yapabilen birkaç şarkıdan birisi. sebebi ise galiba bana her ne şekilde olursa olsun ( ister aşk ister varoluş ister ölüm...) yarim kalan bir hikâyenin zorunlu vedasını çağrıştırıyor. bu şarkı üstüne saatlerce konuşurum o derece çok seviyorum. ıyi ki böyle bir yaratıcılık bu müzikle bu sözlere döküldü ve ben bunu keşfedemeden bu dünyadan ayrıldım demeyeceğim.

faydasi olan maddenin ayni zamanda fazlasının zehir olabileceğidir.

genellikle steril parenteral çözeltilerin uygulanması amacıyla kullanılan, steril olması bakımından kapatılmış, cam veya plastik yapıda tek dozluk sıvı ilaç biçimi olarak da adlandırılabilir. örneğin c, e gibi vitaminler bu tarz ampullerin içinde yer alabilirler.

izlediğim en iyi animasyonlardan diyebilirim. tabii yan etki olarak izlendikten sonra 'benim bu hayattaki tutkum, amacım ne ya?' şeklinde birkaç saniye, dakika, saat duvara bakıp kalabilmek pek tabiidir. izleyin, izlettirin.

itiraflarım bitmeyeceği için bir itiraf daha yazmak istiyorum. bugüne kadar bana dayatılmış her şeyi benimsediğim için ya da kabul etmek zorunda kaldığım için kendimi tanıyamıyorum. bir gün kendimle karşılaşırsam ve dünyanın son günü olursa diyordu bir kitapta en kötüsü o. ıçimden gelen her şeyi haykırmak, tüm duygularımı bağıra çağıra yaşamak isterdim neden yapamıyorum? neden her şeye gücüm var, her şeye yeterim de kendime neden yetemem? neden herkese evet de kendime hayır? neden herkes benden önemli ben değilim? keşke diyorum kendimi ben doğurabilsem, tutsam ellerimden bir de ben büyütsem. ona hataları, yanlışları göstersem hayat bak her zaman böyledir demesem oturup anlatsam en baştan. çok kızıyorum hem kendime hem de kendimi bu hale sokanlara. hayata yenik başlamak çok kırıcı, çok buruk. kimse bana dünyanın bu kadar acımasız olduğunu öğretmedi. aslında çok iyi de demedi. neden ben pembe görmeyi tercih ettim başka onlarca renk arasından? kendimden dışıma çıkıp bakmaya korkuyorum. o uçurumdan düşerim diye korkuyorum. belki düşsem kalktıgımda daha kuvvetli olacağım , gücüm var cesaretim yok. her zaman hatalarımın olmasını da onları görmeyi de zayıflık sandim. sanki ben tanriyim neden bu kadar korktum? galiba bir ömür böyle geçecek. kendi hapishanemde, kendi potansiyelimin farkında olmadan ve diğer insanlardan korkarak. evet, insanlarla konuşmaktan çekiniyorum, korkuyorum belki de alışmak istemiyorum çünkü herkes tarafından eninde sonunda terk edileceğimi, yok sayılacağımi, dışlanacagimi biliyorum. ön yargılı olduğum söylenebilir
fakat bunun aksini görmezsem nasil bilebilirim itilmeden, hor görülmeden sevilmeyi? bu sosyal fobidir değildir adını da bilmem ama içime sığmayan bu coşkunluk dolu insan sevgisini belli ettiremediği kesin.

kısacası bıktım ve yoruldum. bunu artık bir şekilde bir yerde paylaşmak istedim. çünkü defalarca yazdım ve bu beni yeterince rahatlatmadı. belki burada da bekledigim rahatlama sağlanmayacak ama bunu okuyan ve gören, benim sesimi kendimden başkalarının duyduğunu bilmek daha iyi hissettirecektir umarım.

çünkü yazar olmak için ya da ün için çabalamadı hiçbir zaman. kendi maddi ve manevi sıkıntılarından kurtulmak için ya da onları eline somut bir şekilde alıp bir de bu açıdan bakmak için yazdı. yeteneği ve çabasını orta bir noktada bileştirmeyi başardı ki artık onun için yazmak yemek içmek gibi bir ihtiyaca dönüştü.

türkçe 'ye bir rüya için ağıt olarak çevrilen requiem for a dream (film)dir kesinlikle. sürekli tekrarlanan olayların ürkütücülüğü ve işin gerçek boyutunu düşününce cidden psikolojim bu durumdan çokça etkilenmişti.

ben başkalarının varlığıyla tam ve değerli olamam, ben ben olduğum için değerliyim. kendimin dışındaki kimseler tarafından başka türlü yollarla benliğimin asıl değeri kaybettirilmeye çalışılsa da özüm de biricik ve tek başımayım fakat asla kimsesiz değilim. yalnızca demek istediğim binlerce aynı nehirle birlikte aynı yere akmak zorunda değilim belki de bir bataklıktır vardığım yer fakat bunu seviyorsam mutlu olabilirim.

ilk izlediğim yabancı dizi olması itibariyle teen wolf geliyor. direkt hatta bu başlığı okurken kafamda da previously on teen wolf şeklinde boşluk dolmuştu. o zamanlar o kısmı atlamamam ondan sonra izlediğim tüm dizilerde atlamaya başlamamın da etkisi olabilir tabii.

botanik anlamda güle bakacak olursak aslında rosaceae(gülgiller) familyasına mensup popüler süs ağacı ve çalılar olduğunu söylemeliyiz. güzel kokular saçan dikenli olan formlarının bazılarında yüzey bazılarında da gövde dikeni olabilir. aynı zamanda rengarenk görüntüleriyle bizleri etkilediği kadar tozlaşmak için böcekleri de etkiliyordur.

yaklaşık 2 yaz bileklik, kitap, oyun kartı evde artık ne bulduysam mahallede arkadaşlarımla satıyorduk. onları da ben teşvik ediyordum. herkes evden getirdiklerini ya da yaptıklarımızı satıyordu.yoldan geçen insanlar da sevimliliğimize aldanıp birkaç lira bırakıyordu. hatta öyle ki zorla sattığımız da olmuştur.aldığımız paraları bakkala gidip harcıyorduk. güzel günlerdi.