zalimliğin korkunç ve sürekli bir şekli olan kayıtsızlık

marcel proust’un yazdığı dev ve ölümsüz külliyat kayıp zamanın izinde serisinin swann’ların tarafı isimli kitabını 165. sayfasında geçen bir tanımlamadır.

insan zalimliğe sıra gelince müthiş bir verimlilik ve çok yönlülük sergileyebilecek bir zeka ve yeteneğe sahiptir. bir insandan intikam almak, ona zarar vermek ya da sadece kötülük yapmak için zulmü bir araç olarak kullanabilir ve bunu da büyük bir keyifle yapar.

fiziksel acı ile ilişkilendiren zalimlikten bahsetmeyeceğim. o zaten üzerinde konuşulmayacak kadar gaddarca bir şey ama zalimliğin en korkunç şekli olan kayıtsızlık bence üzerinde birkaç söz etmeye değer.

bence bir insanın başına gelebilecek en kötü şey insaların ona karşı derin bir kayıtsızlık içinde olmasıdır. bir insana tokat atmaktan daha büyük bir acı vermek istiyorsanız onun verdiği selamı almayın. işte böyle bir kayıtsız kalmanın verdiği acı çok daha büyük olacaktır.

dünya kayıtsızlığın ne kadar büyük bir zulüm olduğunu savaş dönemlerinde görmüştür. kan, parçalanmış uzuvlar, umutsuzluk içinde kıvranan insanlarla dolu savaş alanlarını televizyon karşısında izleyen insanların kayıtsızlığı akıl alır gibi değil. çünkü insan bir başka insanın bu kadar acımasız olabileceğine ihtimal vermiyor.

kayıtsız kalarak ölümüne neden olduğumuz herkes borçluyuz. ve bu borç katlanarak artıyor.

konu ile ilgili en çok atasözü ve deyim kullanan milletiz. kayıtsızlığın son raddesi:

- bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın,
- her koyun kendi bacağından asılır,
- azıcık aşım kaygısız başım,
- adam sen de,
- no pain, no gain (ingilizce bilenler de bununla avunuyor)..

hamiş-1: "haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır.” hz. muhammed.

hamiş-2: "bir zulmü engelleyemiyorsanız en azından herkese duyurun."
hz. ali.

hamiş-3: “bir memlekette namuslular, en az namussuzlar kadar cesur olmadıkça o memleket için kurtuluş yoktur."
ismet inönü.