zamane çocuklarının bencil olması

her şeyi kolayca elde edebilen, zorlanmayan, emek vermeyen zamanımızın çocuklarındaki en baş sorunlarından biri. her şey önlerinde, annesi ne istese yapmaya çalışıyor gücü yettiği kadar, oyuncak desen ev dolup taşar, elinde telefon, elinde tablet, haliyle bencilleşiyor. kendi isteği olmadığı zaman çılgına dönüyor, isteği olana kadar bunaltıyor. karşındaki ne düşünür düşünmesini istersin ama nafile, bir kere de senin istediğin yere gidilsin diye umut edersin sonuç hüsran... bu kuşak başka kuşak, bu kuşak beta kuşağı artık... şımartılmış bireyler haliyle ileride karşısındaki kadını ya da erkeği de anlamayacak...

bazı ebeveynlerin çocuklarına sınır koymayı becerememesi sonucunda ortaya çıkan durum. çocuklar, aslında tutarlı bir şekilde konulan kurallarla yaşamayı severler çünkü tutarlılık, düzendir ve çocuklar, düzenli hayatı severler ama ebeveyni, tutarsız ise yani bir gün hayır dediğine öbür gün evet diyorsa, çocuklar onun nerede, ne zaman, neye, nasıl hayır dediğini kaydedip ona göre davranırlar. mesela: normalde tablet süresi 1 saat iken, o gün çok yorulduğun için tablet süresini 2-3 saate çıkarırsan, sonraki günler hep tablet süresini arttırman için şansını zorlayacaktır. bir de çocuklar, çok iyi manipülatörlerdir. mesela: annesi sevgiye aç bir tip ise, bunu bilir ve annesi sırf ona kurallar koyduğu ve ona hayır dediği için, annesine "seni hiç sevmiyorum anne, ama babamı çok seviyorum." diyebilir. çocuklara tutarlı davranıp yaşlarına uygun kurallar koyabilmek ve bu süreçte onların uyguladıkları manipülasyonlara kapılmamak çok önemlidir ama bunlar, duygusal dayanıklılığı yüksek olan ebeveynler için kolay olmakla birlikte duygusal açıdan zayıf olan ebeveynler için büyük bir imtihan vesilesi olacaktır. çocuklar, aslında ebeveynlerin kendinde yüzleşmeye cesaret edemedikleri duygularını gün yüzüne çıkarma potansiyeline sahiptir ama bu süreçte çocuğu "bencil, söz dinlemeyen, arsız" olarak tanımlayıp çocuğunun kendisinde hangi duyguları aktifleştirdiği konusunda farkındalık sahibi olmayan ebeveynler için çocuklarla geçen anlar, hayli zorlu olacaktır.

bireyselliğe mahkum edilmiş çocuklar daha sinirli ve bencil oluyorlar. ebeveynlerinin ana yetkisi toplumun susmaya meyilli olması ve çevresinin baskısıyla da bu hale geliyorlar.