zamanın tersine işlediği bir dünyada yaşamak

her geçen gün yerine, gençleşen bir vücutla uyanırdık. yaşadığımız anılar geriye doğru akar, geçmişin ağırlığı birer birer kaybolurdu. bizler tanıştıklarımızla değil, ayrıldıklarımızla zamanları geri alır, kaybolan anılarımızı bulurduk. belki de her sabah, bir çiçek gibi gençleşip, dünyayı yeniden keşfetmeye başlardık. o zaman her yeni adım, bir kayıp değil, bir kazanç olurdu. gerçek yaşama başlamadan önce yaşanmışlıkları unutmak yerine, geleceği hatırlardık.

paralel evren olabilir. evet.

(bkz: benjamin button'ın tuhaf hikayesi)